✔freak ;; hyunin

10

Hwang wgapiony w ekran telefonu szedł spokojnie w stronę swojej klasy, w której miała się odbyć pierwsza lekcja tego dnia. Jedyne co go pocieszała to to, że był już piątek, co oznaczało tylko jedno: imprezy i wyjścia na miasto.

Hyunjin miał siedemnaście lat, Yang był o kilka miesięcy młodszy dlatego też wciąż czekał na swoje siedemnaste urodziny. Odkąd chodzili razem na łąkę, bardzo duzo rozmawiali. A pomyśleć, że jeszcze jakiś czas temu Hyunjin był w szoku, gdy wydusił z niego cokolwiek. Okazało się, że to niezła gaduła. Jednak wciaz nie udało mu się zobaczyć jego uśmiechu. Na pewno nie miał zamiaru odpuszczać, nie tak łatwo. Zresztą bardzo dobrze mu się z nim gadało.

W końcu schował telefon chcąc już wejść do klasy, jednak jedynie stanął w progu. Spojrzał na chłopca siedzącego w ławce i zgromadzenie wokół niego. Pierwszym, na co zwrócił uwagę była rozcięta warga. Zacisnął pięści w złości patrząc na całą sytuację.

— No co? Tak bardzo cię bolą te słowa? Przecież tak bardzo nic cię nie rusza... — udawał smutnego. Postawa chłopca nie była już taka sama jak zwykle. Tym razem był lekko spięty, zaciskał dłoń na materiale mundurka.

Hwang miał ochotę podejść, jednak coś go hamowało. W szkole nieczęsto gadam z Jeonginem, jednak raczej żadnemu z nich to nie przeszkadzało. W końcu spotykali się niemalże codziennie po szkole.

Yang doskonale zdawał sobie sprawę jak go postrzegają. Dlatego też nie miał zamiaru mieć o to pretensji do Hwanga. W końcu był dziwakiem.

— A ty co się gapisz, Hwang. — warknął, na co ten się ocknął, orientując się, że każdy, wraz z chłopcem patrzą na niego. Spuścił głowę i szybko ruszył do swojej ławki. Zagrozili młodszemu coś po raz ostatni i usiedli na swoich miejscach.

Hwang chwile patrzył na chłopca patrzącego wciąż przed siebie. Siedział na samym końcu, tak jak i Hwang. Jednak jeden siedział przy oknie, a drugi przy ścianie.

Dopiero po chwili zobaczył jak po spokojnej i opanowanej twarzy chłopca, spływa łza.