✔freak ;; hyunin

24

Nie byli oficjalnie razem. To zaczynało boleć nie tylko Hyunjina, ale i Yanga, który szczerze mówiąc nie mógł patrzeć na to, jak inne dziewczyny flirtują ze starszym.

Siedział jak zawsze na korytarzu wpatrzony w książkę. A raczej nie do końca. Słyszał jak Hyunjin gada z koleżanką z klasy, słyszał ich śmiechy, głośne i radosne. Czuł dziwne ukłucie na ten dźwięk. W końcu on nie potrafił zapewnić tego Hwangowi. Przy nim nie mógł się cały czas śmiać, przez to, że Jeongin był przeważnie bardzo poważny. Oczywiście przy starszym trochę się rozkręcił, poznał nowe emocje, które wcześniej go nie dotyczyły. Jednak to nie zmieniało faktu, że był dziwny.

Zamknął książkę nerwowo. Odetchnął cicho i spojrzał w bok gdzie w oddali zobaczył dobrze mu znanego ciemnowłosego chłopaka.

Nie kazał mu spędzać z nim każdej wolnej chwili, spędzali wystarczająco dużo czasu, jednak wciąż się bał. Co jeśli Hyunjin jest z nią w takiej samej relacji, co ja z nim?

Na to pytanie, które pojawiło się w jego głowie, wstał z miejsca i podążył w ich stronę. Będąc coraz bliżej, Hyunjin spojrzał na niego z nie małym zaskoczeniem. Jeongin z pustym wyrazem twarzy podszedł bliżej i złapał go za rękę idąc z nim w stronę wyjścia ze szkoły. Starszy nie odezwał się ani wzrokiem dając się prowadzić przez niższego. Będąc na zewnątrz, Jeongin stanął przed nim i spojrzał w jego oczy.

— Kto to dla ciebie? — zapytał spokojnie, jednak Hwang mógł przysiąc, że usłyszał jak głos mu się załamał.

— Ale kto? — zapytał nie rozumiejąc.

— Ta dziewczyna. — wyjaśnił przygryzając zaraz policzek od środka. Stali chwile w ciszy, aż Hwang nie odezwał się z uśmiechem.

— Jesteś zazdrosny? — nie odpowiedział na jego pytanie. Jeongin zmarszczył lekko brwi.

— Jaki? — zapytał nie rozumiejąc.

— Zazdrosny. Myślisz, że coś nas łączy, Innie? — zapytał nie mogąc powstrzymać rozczulonego uśmiechu.

— Może... A łączy? — zapytał z niby spokojem. Hwang zaśmiał się rozbawiony.

— Oczywiście, że nie. Tylko ty jesteś dla mnie ważny w taki sposób. — powiedział pewnie. Jeongin uniósł brew.

— Czyli w jaki? — dopytał.

— W tak wyjątkowy sposób.