The Archer

Chapter 4

LARA'S POV

It's been a years since the incident happened to me, pero kahit kailan hindi ko pinagsisihan ang nangyari sa akin noon dahil ginusto ko naman nun.

Pinasok ko ng normal nung una pero sa pangalawa naisugal ko ang buhay ko kasi akala ko isang normal na larong iyon pero nagkamali ako.

Oo maayos lang pag normal lang ang husay sa paglalaro ng pagpapana pero dito sa larong ito ay mapanganib dahil lahat ng manlalaro ay nagiging hindi patas lalo na ang mga nakakataas sayo.

Sa unang round lang ang maganda ang pakikitungo nila pero sa huling round ay ang pagsugal sa mga buhay.

Pinagsisihan ko nung una kasi alam ko naman eh na baka dun na matatapos ang buhay ko at ilang araw akong nagstay dun. Maraming tawag ang natanggap ko sa pamilya ko pero lahat ng iyon ay binigyan ko ng mga sagot.

Sagot na puro mga kasinungalingan.

Sa larong yun napatay ko lahat ang mga kalaban ko kahit labag man sa kalooban ko pero anong magagawa ko, buhay ko ang nakataya.

Sa paghangad kong manalo ay mapupunta din lamang pala sa aking kamatayan.

*Flashback*

"What a grateful acrhery girl" napahakbang ako pabalik

"Thank you Mr. Porter so may I go now?" nag-aalinlangan kong tanong

"Sure you may go now" may halong pagtataka ako sa kanyang pagkasambit

Ngumiti siya sakin ng nakakaloko pero hindi ko alam kung bakit iba ang pakiramdam ko.

Palabas na sana ako kaso umiba ang naging presensya sa loob kaya agad akong tumingin sa likod ko at nakita ko ang maraming nakaabang na bow and arrow sa aking paligid.

Hindi ko alam ang gagawin ko dahil nashock nako sa kinatatayuan ko.

"Mr. Porter what is this all about?" I ask him

"Hindi ka na makakaalis dito Lara dahil mamamatay ka din dito" Para akong nabagsakan ng mabigat na bagay

"What do you mean ho? ako naman nanalo hindi ba?" tanong muli akk sa kanya

"Yeah you're the winner but the person higher than your skills want to argue with you" what!?

Hindi pwede! Kailangan ko nang umalis, isang buwan lang ang ipinaalam ko kina Mom at uuwi nadin ako. Kailangan kong gumawa ng paraan para makaalis dito.

"Mr. Porter k-kelan ang l-labanan?" nauutal kong tanong

"Ngayon na daw mismo" sabi niya

"H-huh n-ngayon na ho!?" Nauutal talaga ako

"Wag kang mag-aalala hindi naman kayo magpapatayan, just a normal" akala ko naman kung totoo yung sinabi ni Mr. Porter na mamamatay na daw ako dito.

Gumaan ng kaunti ang aking pakiramdam sa sinabi ni Mr. Porter sa akin pero may bahagi sa kanyang mukha ang pag-alala.

Lumapit siya sa akin at bahagyang may binulong na para bang ayaw marinig ng iba.

"Gawin mo lang na normal ang iyong labanan, hindi ka pwedeng matalo o manalo man bagkus pantayan mo lamang siya dahil kung naiba ka ng direksyon baka magaya ka sa nangyari sa loob ng labing-lima na taon" Pagbabanta niya

Hindi agad nagsink-in sa isipan ko ang kanyang sinabi pero hindi ko din alam kung ano ang nagyari sa nakalipas ng labing-lima na taon.

Nagsimula ang paglalaban ko sa nakakataas na siyang tinatawag na Pricon, isa siyang mahusay na archer pero may halong mapanganib ang kanyang pagkatao.