"Tell me the truth...ikaw ba ang pumatay sa kapatid ko?" humalakhak siya
"Paano kung sinabi kong ako nga? anong magagawa mo?" kumuyom ang mga kamao ko dahil sa lumabas na salita sa kanyang bibig
"Nakabalik na tayo sa nakaraan at hindi lang iyan...masaya narin ang boss ko dahil nahanap ka na niya"
Para akong nabagsakan ng lupa sa narinig kong bagay mula sa kanya...biglang bumalik sa mga alaala ko ang mga taong niligtas ko noon at yung binato ko sa mukha yung mamamatay na tao na yun.
Pilit kong kinakalma ang sarili ko para hindi niya mahalata na ako na nga talaga ito. Papaano nila ako nakilala?
"Ohh bat bigla kang natahimik, wag mong sabihin na natatakot ka?" ako natatakot sa'yo? eh bata pa lang ako hinarap ko na matapangan ang mga pumatay sa kapatid ng kaibigan ko!.
"Hindi ako natatakot sa'yo" matapang kong sabi
"Eh bakit parang umiiyak ka yata?...wag kang umiyak hija" hindi naman talaga ako umiiyak.
"Sabihin mo sa akin, ikaw rin ba ang pumatay sa kapatid ko?" I ask him
"Ako? pinatay sino? kapatid mo, eh ni hindi ko nga kilala kapatid mo eh" don't fool me...kakasabi mo lang kanina na ikaw ang killer sa pamilyang ito.
Kung ganoon iba ang pumatay kay ate at iba din ang papatay sa amin...bakit? ano bang nangyayari dito, naguguluhan na ako at nasaan si mom, bakit di niya man lang naririnig mga malalakas na salita dito...bakit mag-isa lang ba ako dito sa bahay, kay malas naman na buhay 'to walang tutulong sa akin.
"Huwag ka nang magsinungaling pa sa akin saan mo talaga dinala ang mommy ko!?" I asked
"Hija, calm down...kanina pinagbibintangan mo'ko na ako ang pumatay sa kapatid mo tapos ngayon sa akin mo rin hinahanap ang mommy mo" sabihin mo na kasi kung ano ang kailangan mo
"Malamang ehh ikaw ang nanloloob dito, kaya sabihin mo na sa akin ang lahat ng kailangan mo ng makaalis ka na!" bulyaw ko sa kanya
"Wala akong kailangan sa mga bagay...dahil ang kailangan ko ay...ikaw" yun na lamang ang narinig ko bago ako mawalan ng malay.
Until-unting bumubukas ang mga mata ko mula sa mahimbing na pagtulog ngunit mukang wala ako sa aking kama ngayon kundi nasa isang upuan at...at nakagapos ang mga kamay ko...sinong may- y-yung lalaki kagabi...siya lang ang may gawa nito...
"Tulong! Tulong! Tulong!" mga pagsisigaw ko
Pero mukang wala man lang nakakarinig sa akin...hindi man lang ako naririnig yung masamang tao na yun...dapat kapag sa mga napapanood ko ay mage-entrance na yung dumukot sa'yo pagkatapos mong humingi ng tulong diba?
"Hija, bat ba ang ingay mo?...natutulog ako doon oh!" eh kasalanan ko ba?
Bakit ba lahat ng iniisip ko at sinasabi ko ay nagkakatotoo...sa susunod wag na nga ako mag-isip ng kung ano-ano.
"Ano bang kasalanan ko sa'yo? sa'min? para gawin mo ang mga bagay na ganito?" I asked
"Anong wala?"
"Eh sa wala nga! tyaka hindi ko naman alam yang pagmumukha mo"
"Hindi mo ba natatandaan yung mga ginawa mo sa amin noon? yung pangingialam mo!?" dahil sa sinabi niya ay napalunok ako
"Wala nga sabi! Baka nagkakamali lamang kayo, hindi ako yun" linlang ko sa kanya
"Pagsisihan niyo ang ginawa niyo sa akin! kaya sige patayin mo na ako at maipapamukha ko sa inyo na hindi talaga ako ang taong tinutukoy mo!"
"Too fast hija..." mukang hindi ko yata siya napaniwal
"Do you know...I'm not scared of you or anyone else who are here!" matapang kong sabi
"Ang daldal mong bata ka!" naiirita na siya sa akin kaya ayan tuloy, tinakpalan pa bibig ko at ginapos niya pa mga kamay ko.
Sige dumaldal ka pa kasi Charlie yan tuloy napapala mo, ngayon pano ka na makakaligtas dito?...ehh ni hindi ka na makasigaw pa.
Di ko na alam kung ano na ang gagawin ko ngayon at hindi ko din alam kung bakit nakakaramdam na ako ng pagkatakot sa ngayon.
Mukang natulog ulit yung hampaslupa na yun ah...omg natulog nga...Charlie calm down because this is your turn now...iligtas mo sarili mo at 'wag kang maingay hah...makakaalis ka dito sa lugar na ito.
Dahan-dahan akong nagkanda lakad na upo kahit na nakagapos ang mga paa at mga kamay ko para lang napunta dun sa pwesto na may mga basag na salamin o bote or what.
Nakakuha na ako ng basag na bote para sa pangitngit sa tali na nakagapos sa kamay ko...hayy sa wakas natanggal din...nakalagan ko na ang sarili ko ngunit sa aking pagtayo ay ang pagsabay ng tunog ng isang telepono at galing dun sa nangdukot sa akin kaya naman upang di niya pa nakikita na wala na ako sa dati kong pwesto ay agad-agad akong naglakad para makalabas na dito.
Patuloy pa rin ang pagtunog ng kanyang telepono habang siya ay hinahanap ako...pwede ba manong antukin sagutin mo na kasi niyan para makaalis na ako sa pinagtataguan ko...malapit na nga ako.
"Nasaan ka na bata ka!...talagang mautak ka ding bata ka! you remember us of your sister!" of course mana kami sa daddy namin.
What...sabi niya di niya kilala kapatid ko pero bakit ngayon nagsasalita na siya- oww come on Charlie wag kang mag pauto...ginagamit niya lang ang ate mo para mapalabas ka sa pinagtataguan mo...
Habang siya ay papalayo malapit sa pinagtataguan ko ay agad kong kinuha ang nakakalat na bakal para ipampukpok sa kanya na kung sakali lang na ako'y mahanap niya.
Sige lang Charlie lumakad ka pa...malapit kana sa labas...makakaligtas kana dito at makakauwi kana rin.
Habang sinasabi ko ang mga bagay na yan ay biglang may tumulo na katiting luha sa aking mga mata...hindi ko alam kung bakit pero bigla ko na lamang naramdaman ang mga ito...gustong-gusto ko na talagang umuwi, gusto ko nang makausap si Mom at humingi na rin ng tawad sa kanya.
Sa pagsunod-sunod na pagtulo ng mga luha ko ay siyang pahina naman ang aking mga hikbi para hindi marinig nung hayop na yun na kumuha sa akin.
Lakad takbo ang ginawa ko para makalabas na dito at sa aking paglabas ay ang rinig kong pagputok ng isang baril na galing sa loob kaya naman itinuloy ko pa rin ang takbo kahit na ako'y natatakot na.
Nagulat na lamang ako ng marinig ko ang malakas na busina, hindi ko pala namalayan na nasa daan na pala ako, iwinaksi ko na lamang kasi sa isipan ko ang nangyayari dahil natatakot na ako sa lugar na iyon at hindi ko din namalayan na umaga na pala.
Nasa gilid na ako ng daan matapos ang nangyari kanina, ni hindi ko na alam kung ano na ang itsura ko sa ganito kong sitwasyon ngayon.
Isa na namang busina ang naririnig ko sa aking likuran...hysst kulang paba ang pagtatagilid ko sa daan? Lintik naman na sasakyan tohh ohh kung pwede sana na mag-iskandalo ako dito.
Lumingon ako sa aking likuran kung sino ang nambubusina sa akin at sa paglingon ko ay tila pamilyar ang kanyang mukha sa akin, hindi ko lang malinawan dahil tumatama ang init sa kanyang sasakyan, at sa ginagawa kong toh para na akong baliw dito kaya naman ipinagpatuloy ko na ang paglalakad pero ang tanong ilang oras kaya ako makakauwi sa amin ehh napakalayo ko tapos wala pa akong perang dala.
Kanina pa ito ahh...teka nga lang at mapagsabihan.
YOU ARE READING
The Archer
Mystère / ThrillerA young woman who is expert in defending herself to all of those her enemy. Instead of escaping from those bad guy that want to abduct her, she'd rather want to face and fight for herself just to show to them that she's not scared to anyone. As of t...
