Unicode
အချိန်တွေကုန်လာခဲ့ရင်း ယခုဆို ဂျီမင်းတို့၏ နောက်ဆုံးစာမေးပွဲအချိန်ရောက်လာခဲ့သည်။ ဂျီမင်းနှင့် ထယ်ယောင်း ၂ယောက်လုံးသည် ဉာဏ်ရည်ထက်ကြသူများဖြစ်သဖြင့် စာမေးပွဲကာလအတွင်း အခက်အခဲမရှိ သေချာဖြေဆိုနိုင်ခဲ့ကြသည်။ ဒီနေ့ကတော့ စာမေးပွဲနောက်ဆုံးနေ့ပင်ဖြစ်သည်။
"တင်း တောင်"
ခေါင်းလောင်းသံမြည်လာသည်နှင့် စာမေးပွဲခန်းထဲရှိ ကျောင်းသားများသည် လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်လာကြသည်။ အဖြေစာရွယ်များသိမ်းပြီး ဆရာမှ အခန်းပြင်သို့ လွှတ်မည့်အချိန်ကို စောင့်နေကြသည်။
"Tu peux partir maintenant"
(You can go now)
ဆရာ၏ အသံအဆုံး ကျောင်းသားများသည် စာမေးပွဲခန်းတွင်းမှ အလျှိုအလျှို ထွက်လာကြသည်။ ဂျီမင်းသည်လည်း စာမေးပွဲခန်းထဲက ထွက်လာသည်နှင့် အခန်းရှေ့၌ စောင့်နေသည့် ထယ်ယောင်းနှင့် တွေ့တာမလို့ အတူတူတွဲထွက်လာခဲ့သည်။
"ဂျီမင်း ရတယ်မလား"
"အွန်း မင်းကော"
"အေးဆေးပဲလေ"
ထယ်ယောင်း၏ အပြောကြောင့် ဂျီမင်းရယ်မိသွားသည်။
"ဒါနဲ့ ဂျီမင်း ညနေဘယ်သွားဖို့ရှိလဲ မရှိရင် ငါတို့ မိန်းကလေးကျောင်းသွားပြီး ကောင်မလေးတွေ သွားကြည့်ရအောင်လေ"
"တော်ပါ ထယ်ယောင်းရာ မနှစ်ကလည်း အဲ့လိုသွားပြီး လူမိုက်အစ်ကိုကြီးတွေနဲ့ တိုးတာ မမှတ်သေးဘူးလား"
"မင်းကလဲ"
"ဂျီမင်း"
ထယ်ယောင်းနှင့် အတူတူထွက်လာရင်း အစ်ကိုဟိုဆော့က လှမ်းခေါ်ရင်း အနားကိုရောက်လာသည်မလို့ ခေါင်းညိမ့်ကာ နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။
"အစ်ကို ဟိုဆော့ ကျောင်းကို ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ"
"အော် ဂျီမင်း စာမေးပွဲနောက်ဆုံးနေ့မလား အဲ့တာ လာကြိုခိုင်းလိုက်လို့ပါ"
"ဟို အာဒမ်ကလား.."
ဂျီမင်းမျှော်လင့်ချက်လေးနှင့် မေးရင်း ပါလာမလား လိုက်ရှာကြည့်နေမိသည်။
VOCÊ ESTÁ LENDO
The Truth Untold
Fanfic》ဇာတ်ဆရာအလိုကကျမဟုတ်တဲ့ ကိုယ်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ကိုယ်ပိုင်ဇာတ်လမ်းလေး တစ်ပုဒ်ဖန်းတီးကြမယ် အဲ့ဒီ့ဇာတ်လမ်းလေးက ဒီကမ္ဘာပေါ်မှာ အလှပဆုံး အချစ်ဇာတ်လမ်းလေးတစ်ပုဒ်ဖြစ်လာမှာပါ《 》ဇာတ္ဆရာအလိုကက်မဟုတ္တဲ့ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ဇာတ္လမ္းေလး တစ္ပုဒ္ဖန္းတီး...
