Unicode
ပါရီမှ ဆိုးလ်ခရီးသည် တစ်နေကုန်နီးပါး စီးရသည့် ခရီးဖြစ်တာကြောင့် ညလေယာဥ်စီးလာသည့် နမ်ဂျွန်းသည် နောက်နေ့ ညနေခင်းလောက်မှ ဆိုးလ်သို့ ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ လာကြိုမည့်သူလည်းမရှိသည်မလို့ နမ်ဂျွန်း လေဆိပ်မှ ထွက်လာလိုက်ပြီး တက္ကစီစီး၍သာ ထွက်လာလိုက်တော့သည်။
တက္ကစီပေါ်၌ နမ်ဂျွန်းသည် မျက်ဝန်းတို့ကို မှိတ်ထားရင်း ခေါင်းထဲ၌ အတွေးပေါင်းစုံတို့ ရောနောနေလျက်။
ကိုးရီးယားပြန်ရောက်တိုင်း စိတ်တို့သည် အမြဲလေးလံရသည်။ ဒီတစ်ခါတွင်လည်း မဖြစ်မနေမလို့သာ ပြန်လာရတာ။ နိုင်ငံအခြေအနေသည် ကောင်းသည်မဟုတ်။ ဒီအခြေအနေကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး အမြတ်ကြီးစား လုပ်သူတို့ကလည်းရှိကြသေးသည်။ နောက်ဆုံးတော့ ခံရသည့်သူတွေသည် အခြေခံလူတန်းစားတွေသာ။
မိမိကိုယ်တိုင်က ထိုအမြတ်ကြီးစားလုပ်ကာ မျက်နှာဖုံးတပ်ကာ ဟန်ဆောင်နေသည့် လူချမ်းသာအသိုင်းအဝိုင်းက ဖြစ်တာကြောင့် အားနာရမိသည်။ အထူးသဖြင့် ဖခင်ဖြစ်သူ လုပ်ခဲ့သော လုပ်ရပ်များ ပြန်တွေးမိလျှင် ပိုပြီး စိတ်တိုရသည်။
"လူလေး ရောက်ပြီ"
တက္ကစီဆရာကြီး၏ အပြောကြောင့် ကြည့်မိတော့ ပြခန်းကျင်းပမည့် နေရာသို့ ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ကျသင့်ငွေအား ပေးခဲ့ကာ လက်ဆွဲအိတ်အား ယူကာ ပြခန်းအတွင်းသို့ ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။
ပြခန်းအတွင်းသို့ရောက်တော့ ကျွန်တော်လက်လွှဲထားသည့် မန်နေဂျာ ဦးလေးက အလုပ်သမားများကို ကြီးကြပ်ညွှန်ကြားနေသည်။ ထို ဦးလေးအနားသို့ သွားကာ နှုတ်ဆက်ဖို့ ပြင်နေစဥ်မှာပင် ဒီဘက်သို့ လှည့်လာသည့် ဦးလေးသည် ကျွန်တော့အား မြင်သွားတော့ ဝမ်းသာအားရလှမ်းလာသည်။
"နမ်ဂျွန်း ဘယ်တုန်းက ရောက်တာလဲ"
"အခုပဲ ရောက်တာပါ ဦးလေးဂန်"
"ပြောတာမဟုတ်ဘူး လာကြိုပေးမှာပေါ့"
"ရပါတယ် ဦးလေး ဒါနဲ့ ပြခန်းအဆင်ပြေနေတယ်မလား"
BINABASA MO ANG
The Truth Untold
Fanfiction》ဇာတ်ဆရာအလိုကကျမဟုတ်တဲ့ ကိုယ်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ကိုယ်ပိုင်ဇာတ်လမ်းလေး တစ်ပုဒ်ဖန်းတီးကြမယ် အဲ့ဒီ့ဇာတ်လမ်းလေးက ဒီကမ္ဘာပေါ်မှာ အလှပဆုံး အချစ်ဇာတ်လမ်းလေးတစ်ပုဒ်ဖြစ်လာမှာပါ《 》ဇာတ္ဆရာအလိုကက်မဟုတ္တဲ့ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ဇာတ္လမ္းေလး တစ္ပုဒ္ဖန္းတီး...
