Art z okładki: Munette
"Co byś zrobił, gdyby okazało się, że wszystko w co wierzysz jest kłamstwem? Jak byś zareagował, gdybym powiedziała ci, że to, co dzieje się wokół nas jest tylko iluzją? Albo, gdyby okazało się, że tak naprawdę to bohaterowie...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Dawno powinna leżeć w swoim cieplutkim, milutkim łóżeczku, a zamiast tego, dała się ponieść żądzy pieniądza.
Mimo, że mała Iris była zbyt dumną i poważną panienką by to przyznać, ostatnia wyprawa na lumpy sprawiła jej ogromną frajdę. Asami nie była pewna, czy kiedykolwiek zapomni uśmiech, który ujrzała u niej, gdy wśród sterty poupychanych w koszach rzeczy, mała znalazła legginsy z anime, które lubiła.
Oczywiście szybko się opanowała i przybrała wyraz obojętności, a ciuch odłożyła, mówiąc, że jest dziecinny, jednak jej oczy świeciły niczym miliony gwiazd, kiedy Asami przy kasie wyjęła zarówno je, jak i kilka innych rzeczy, którymi się zainteresowała i wcisnęła jej torbę do rąk.
Iris z początku próbowała jej oddać te „brudne szmatki", ale ostatecznie, „łaskawie" je zatrzymała.
– Imponujące, że pani sama to zrobiła – Iris mówiła do kobiety prowadzącej stoisko z „rękodziełem".
Mimo, że Asami od razu rozpoznała połowę ze sprzedawanych tam rzeczy z internetowych aukcji na popularnych portalach, wolała na razie nie niszczyć młodej zabawy. W końcu festiwal dopiero się zaczynał, a ona wyglądała na wniebowziętą.
Mimo, że Iris przez ostatnie trzy dni często bywała zarozumiała i pyszałkowata, Asami nie potrafiła już z czystym sumieniem powiedzieć, że jej nie lubi. Owszem: miała wiele wad, przywar i zachowań, które niezmiernie ją irytowały, ale żadna z nich nie była czymś, czego nie dałoby się wypracować.
Iris za miesiąc kończyła dwanaście lat, a o świecie nie wiedziała prawie niczego. Jej cały światopogląd opierał się na książkach, w których przepadła, gdy tylko nauczyła się czytać.
Ludziom ufała niemal od razu. Łatwo się obrażała i zawstydzała. Ciężko jej było przepraszać, ale mimo wszystko, gdy tylko dostrzegała swój błąd, starała się go zrekompensować.
Była dzieciakiem irytującym, ale miała w siebie więcej dobra, niż niejeden dorosły.
– Może moje kości zdążyły już zardzewieć, ale umiejętności nie znikają z wiekiem – odpowiedziała właścicielka sklepiku.
Sprzedawała badziew za ceny z kosmosu. Typowa właścicielka stoiska na festiwalu. Stalowe sygnety opisywała jakby były wykonane z najlepszej próby srebra, a słabej jakości pluszaki, jako wysokiej jakości, antyalergiczne rękodzieło.
Do pełni szczęścia, Asami brakowało tylko, żeby zaczęła podawać się za wróżkę.
– Te rzeczy z drewna też pani sama wystrugała? – Iris zainteresowała się figurkami z AliExpress.
– Oczywiście, że tak, kochaniutka.
– Imponujące – powtórzyła Iris.
– Doprawdy – Odezwała się Asami. – Z ilu to już dziedzin jest pani tak wybitnie uzdolniena? Rzeźbiarstwo, stolarstwo, wytwarzanie biżuterii, malowanie, wypalanie w drewnie i wiele innych.
