Art z okładki: Munette
"Co byś zrobił, gdyby okazało się, że wszystko w co wierzysz jest kłamstwem? Jak byś zareagował, gdybym powiedziała ci, że to, co dzieje się wokół nas jest tylko iluzją? Albo, gdyby okazało się, że tak naprawdę to bohaterowie...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Przy pomocy ratowników usiadła na wózku, bez którego by sobie poradziła.
– Co ty w ogóle tutaj robisz?! – wrzeszczał jej nad uchem Bakugo.
– Mogłabym cię zapytać o to samo – odpowiedziała spokojnie.
– Ale ja zapytałem pierwszy! – wrzasnął.
Ochrona się nie spieszyła, a załoga karetki co rusz ocierała pod z czoła. Asami próbowała ich uspokoić i ochronić wiszącą na włosku reputację Bakugo. Mówiła, że co prawda bywa agresywny, ale przede wszystkim uczy się w U.A na bohaterskim! Ktoś taki nie mógłby zrobić krzywdy cywilom!
Niespecjalnie jej w to wierzyli. Nie dziwiła im się. Po prawdzie na ich miejscu już dawno wezwałaby policję, a po wszystkim wniosła skargę na zbijającą bąki ochronę.
Bakugo był wręcz purpurowy ze złości, a wszystkie jego mięśnie napięły się pod obcisłą koszulką, ukazując cały potencjał bojowy. A nie był on wcale niewielki.
Przez głowę przeszła jej zachcianka, żeby zobaczyć Midoriyę bez koszulki. Ciekawe czy był równie umięśniony co Bakugo...
Czuła się jak zachochana nastolatka.
A potem przypomniała sobie, że przecież nią była.
– Czy mogłabym chwilę z nim porozmawiać? – Zwróciła się do lekarki. – Nie chcę, żeby miał problemy. Obiecuję, że to nie zajmie długo.
Kobieta wymieniła spojrzenia ze starszym stażem ratownikiem, po czym powoli skinęła głową:
– Pójdziemy przygotować dokumentację. Jeśli coś by się działo, proszę krzyczeć.
Ze słabym uśmiechem i chęcią destrukcji skinęła jej głową, rzucając krótkie:
– Dziękuję.
Nie była pewna, czy zostawianie nieletniej pacjentki z agresywnym nastolatkiem było profesjonalne. Z całą jednak pewnością, takie działania nie zawierały ani grama rozsądku.
Tym bardziej, że do środka weszła cała trójka, zostawiając ją przed karetką sam na sam z gościem, który całą drogę z Kamino, przebył uczepiony tylnej klamki.
– Co ty odstawiasz, Bakugo? – zapytała nieprzyjemnie.
– Co ja odstawiam?! – wrzasnął. – To ty jesteś na tyle głupia, żeby w dzień ewakuacji połowy dzielnicy, się po niej szlajać! Nawet tu nie mieszkasz!
– Bakugo – Spojrzała mu prosto w oczy, a on prędko odwrócił spojrzenie. – Dałeś się porwać.
Zastygł w bezruchu.
– I? I co? – zapytał.
Jego czerwone uszy sygnalizowały, że doskonale wiedział o co jej chodzi.
