Dare to kiss a Valentine [Complete]

Chapter Thirty Nine

****
A lost friend

****

Elia Shane's Pov

A beating sound somewhere above me is the first thing I heard as I'm gaining back my consciousness. Iaangat ko sana ang left hand ko to cover my eyes as it's adjusting from the bright light but someone is firmly holding it.

Wait. White ceiling. I'm in a hospital?

Napunta naman agad sa kanya ang pansin ko. She's sleeping peacefully in the corner of my bed, her arms are folded ginawa niya itong unan while also holding mine for securance or assurance.

Napangiti ako sa ganda ng profile niya. She's like an angel peacefully sleeping. Ang ganda nya it's unbelievable that such person exist. You could start a rebellion with this beauty. It's almost illegal.

At ang super gandang dyosa na ito ay parang ginawa para ibigin ako. Naks naman. Mainggit kayo please.

Dahan akong gumalaw upang hindi siya magising. I don't want to disturb her peaceful sleep, inalis ko ang kamay ko bago bumaba.

As I step my feet on the floor, nakiramdam muna ako kong matutumba ba ako pag bigla akong tumayo. Pero wala naman. Andyan parin yung lakas ko. Parang ilang araw kasi ako nawalan ng malay.

Lumapit ako kay Seira bago ko siya dahang binuhat. Ingat na hindi siya magising, pero kakalagay ko pa lang sa higaan ng unti unti na siyang gumalaw.

She slowly opened her eyes, magkalapit ang mukha namin kaya ngumiti ako pagkamulat niya.

"Hi."

Surprise is written in her eyes, mabilis pa sa mabilis niya akong kinulong sa isang yakap.

"Shane!" maiyak nyang sambit habang nakakabit sa leeg ko. "You're awake!"

"Y-yeah." ito naman parang one year ako nawalan ng malay. Miss ako masyado. Halatang sobrang mahal ako noh?

Hayy pano nalang to kong mawala ako. Joke lang hindi mangyayari yun. Pag lumayo na ang moon sa earth. Joke ulit.

"Miss me that much?" biro ko, kumalas siya sakin at tinitigan ako.

"So much, you were unconscious for a week Shane! You made me worried for a week!" nanlaki ang mata ko, seryuso? My body is not that weak para mawalan ng malay ng ganon ka tagal ah?!

"And what are you doing standing!"

"Inayus ko ang higa mo." I smiled na ikinaikot ng mata nya.

"Don't worry about me, you need rest." aalis sana siya pero pinigilan ko, dahan naman akong tumabi sa kanya.

"Have you been here waiting for me to wake up?" inayus ko ang higa ko sa unan, magkaharap kami ni Seira. Ang lapit ng mukha nya sakin halos magdikit na ang tip ng ilong namin. Hindi ko tuloy mapigilan mapatingin sa labi nyang napaka pink.

Tumango siya ang cute ng pagtango nya. Niyakap nya ako at siniksik ang ulo nya sa dibdib ko.

"I miss your voice, your touch. Don't ever do that again! If I assign guards to you. You must not go anywhere without them do you get it?" inangat nya ang seryuso nyang tingin sakin.