Κεφάλαιο 25

1.4K 103 8
                                    

Αντιλαμβάνομαι ότι είμαι ξύπνια, αλλά τα μάτια μου αρνούνται να ανοίξουν.

Χριστέ μου, είμαι κουρασμένη.

Αναστενάζω, θάβω το κεφάλι μου στο μαξιλάρι και βολεύομαι να κοιμηθώ, μέχρι που η κίνηση κάνει το ύφασμα να αναδύει ένα εσπεριδοειδές, αρρενωπό άρωμα που μου θυμίζει ότι δεν είμαι σπίτι, ότι δεν είναι μια ακόμα Κυριακή και ότι πέρασα το βράδυ με τον Ντέμιαν αφού πήγα στο Lust.

Αναγκάζομαι να ανοίξω τα μάτια μου, τουλάχιστον λίγο, αλλά δεν βλέπω τον Ντέμιαν στο κρεβάτι. Έφυγε;

Σπρώχνω τον εαυτό μου με τα χέρια μου, τεντώνω τους μύες μου και κοιτάζω γύρω στο δωμάτιο. Όλα είναι εντάξει και δεν υπάρχει κανένα ίχνος αυτού που συνέβη χθες το βράδυ. Το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό εξαφανίστηκε και ούτε τα ρούχα μου ούτε αυτά του Ντέμιαν είναι στο πάτωμα.

Βγάζω τα πόδια μου έξω από το κρεβάτι, παίρνω μια βαθιά ανάσα και ετοιμάζομαι να φύγω από το δωμάτιο, αφού ψάξω για κάποια από τα ρούχα που είναι τακτοποιημένα στο πλάι της βιβλιοθήκης με όλα τα... παιχνίδια του Ντέμιαν.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και κοιτάζω το σώμα μου για ένα δευτερόλεπτο, συνειδητοποιώντας ότι υπάρχουν τουλάχιστον τρία σημάδια στο στήθος μου.

«Γεια».

«Χριστέ μου, με τρόμαξες!» Γυρίζω έκπληκτη και βλέπω τον Ντέμιαν στο πλαίσιο της πόρτας, να δείχνει διασκεδασμένος. Τα μάγουλά μου κοκκινίζουν από θυμό καθώς συνειδητοποιώ ότι είμαι ακόμα γυμνή.

Σε έχει δει ήδη γυμνή μερικές φορές. Γιατί ντρέπεσαι;

«Όλα καλά;» Γιατί πάντα αυτός ο άνθρωπος φαίνεται να έχει καλή διάθεση τα πρωινά;

«Εγώ... Ναι, κοιμήθηκα καλά, ευχαριστώ», τον κοιτάζω, παρατηρώντας ότι έχει κάνει μπάνιο και φοράει το συνηθισμένο σκούρο τζιν παντελόνι και ένα ναυτικό μπλε μπλουζάκι που αναδεικνύει το πράσινο των ματιών του.

«Πολύ καλά», δεν κατεβάζει καν τα μάτια του πέρα από το στήθος μου. «Πρέπει να φύγουμε σε λίγο».

«Πού να πάμε;» Συνεχίζει να με κοιτάζει, αλλά δεν λέει τίποτα και εγώ ξεφυσάω. «Έχω ήδη μάθει να ελέγχω το άγχος μου».

«Δεν σε πιστεύω», χαμογελάει. «Κάνε μπάνιο, φόρεσε οτιδήποτε. Θέλω να είσαι στην κουζίνα σε μισή ώρα, αλλιώς θα υπάρξουν συνέπειες».

Ανοιγοκλείνω τα μάτια, έκπληκτη. Τσιμπάω ακόμα και το χέρι μου για να βεβαιωθώ ότι είμαι ξύπνια και ότι δεν είναι μέρος ενός ονείρου.

Συναισθησία (Lust #1)Where stories live. Discover now