Συναισθησία (Lust #1)

Κεφάλαιο 44

Μέχρι να φτάσει η Πέμπτη, είμαι αρκετά αγχωμένη. Το να είμαι με τον Ντέμιαν και τους φίλους του με κάνει αρκετά νευρική και για ένα λεπτό μπαίνω στον πειρασμό να ζητήσω από τον Μπρατ να έρθει μαζί μου, αλλά...
Ωρίμασε, που να πάρει.

«Τι θα φορέσεις;» Ο Μπρατ ακουμπάει στο πλαίσιο της πόρτας της κρεβατοκάμαράς μου, κοιτάζοντας το χάος των ρούχων επάνω στο στρώμα, όπου ο Σκίνερ είναι επίσης ξαπλωμένος.

«Είπε να φορέσω μαγιό», μουρμουρίζω.

«Μπορείς να φορέσεις ένα φόρεμα πάνω από αυτό», λέει, πλησιάζοντας πιο κοντά.

Η σκηνή φέρνει πίσω το ντεζαβού από την πρώτη φορά που είδα τον Ντέμιαν στο διαμέρισμά του.

«Υποθέτω πως ναι».

«Θα έρθει να σε πάρει;»

Κουνάω το κεφάλι μου.

«Του είπα ότι θα μπορούσα να πάω μόνη μου και να τον συναντήσω εκεί, αλλά επέμενε».

«Κυρίαρχος, ε;» Ο Μπρατ μου κλείνει το μάτι και ξεφυσάω γιατί δεν έχει σταματήσει να κάνει ηλίθια αστεία από τότε που του το είπα αυτό. «Ίσως σε δέσει με χειροπέδες στο αμάξι».

«Το έχει ήδη κάνει», του χαμογελάω πριν καν σκεφτώ τι είπα μόλις τώρα.

«Μάλιστα... αυτό είναι ενδιαφέρον, πες μου κι άλλα». Ο Μπρατ κάθεται στην άκρη του κρεβατιού και σηκώνει τον Σκίνερ στην αγκαλιά του.

«Θα σου πω όταν θα έχω βρει τα ρούχα που θα φορέσω. Αυτό πως σου φαίνεται;» Υψώνω ένα σκούρο μπλε φόρεμα, με μικροσκοπικά λευκά λουλούδια, το οποίο εγκρίνει.

«Μην κάνεις την ανίδεη, και πες τα σε συντομία. Πώς και σε έδεσε με χειροπέδες σε ένα αυτοκίνητο, φροΐδιτα;»

«Αλήθεια θα μιλήσουμε γι' αυτό;»

«Είναι αστείο», ανασηκώνει τους ώμους του. «Πες το κουτσομπολιό».

»Επιστρέφαμε από το κλαμπ και... συνέβησαν διάφορα».

«Πηδηχτήκατε μέσα στο αυτοκίνητο;»

«Ίσως».

«Γαμώτο, Λιάνα». Ο Μπρατ αναστενάζει. «Σε ένα... μήνα ταίριαξες με ολόκληρη τη σεξουαλική μου ζωή», δεν μπορώ να μην γελάσω. «Μπορούμε να αλλάξουμε ζωές για ένα Σαββατοκύριακο;»

«Δεν νομίζω».

Μου χαμογελάει.

«Ο Ντέμιαν είναι δικός σου;»

Εγώ είμαι δική του.

Η σκέψη με κατακλύζει και κουνάω το κεφάλι μου.