Συναισθησία (Lust #1)

Κεφάλαιο 35

Ντέμιαν.

Το σώμα της Λιάνα είναι σφιγμένο. Το πρόσωπό της, ωστόσο, δεν είναι. Φαίνεται ήρεμη. Σιγά-σιγά θα καταφέρνω να την κάνω να χαλαρώσει, οι μύες της να γίνουν ένα τίποτα και το μυαλό της να σταματήσει να προκαλεί θόρυβο.

Για κάποιο λόγο που κανείς μας δεν καταλαβαίνει, με εμπιστεύεται. Στην πραγματικότητα, όμως, γνωρίζω αυτό τον λόγο: της έχω αποδείξει στο διάστημα που γνωριζόμαστε ότι είμαι άξιος αυτής της εμπιστοσύνης. Δεν την έχω πληγώσει, δεν έχω κάνει τίποτα που να την πληγώνει με οποιονδήποτε τρόπο, και σιγά-σιγά, είναι σαν να μπορούμε να χτίσουμε έναν δεσμό μεταξύ μας.

Αυτό είναι καλό.

Πολύ καλό.

Η Λιάνα είναι πληγωμένη, συναισθηματικά πληγωμένη και η εμπιστοσύνη, γι' αυτήν, είναι δίκοπο μαχαίρι. Μερικές φορές δεν μπορώ να μην τη συγκρίνω με ένα μικρό κουτάβι που εγκαταλείφθηκε σε έναν δρόμο και περιμένει να το σώσουν. Ωστόσο, όταν κάποιος περνάει από εκεί και το σώζει, γίνεται καχύποπτο. Είναι φυσιολογικό, έτσι δεν είναι; Γιατί να εμπιστεύεσαι αν υπάρχει πάντα η πιθανότητα να πληγωθείς;

Υπάρχουν πάντα δύο επιλογές. Μπορείς να μείνεις κλειδωμένη και να μην αντιμετωπίσεις απολύτως τίποτα, ή μπορείς να βγείς έξω και να γίνεις πιο δυνατή. Η Λιάνα το κάνει αυτό, αργά. Με αφήνει να τη βοηθήσω και χαίρομαι πραγματικά. Ειδικά, επειδή σιγά σιγά αρχίζω να γνωρίζω το κορίτσι πέρα από όλη αυτή η ντροπαλότητα και μου αρέσει αυτή η Λιάνα.

Πιέζω τα δάχτυλά μου γύρω από μία απ' τις φτέρνες της καθώς την παρακολουθώ. Το μυαλό μου είναι εντελώς συγκεντρωμένο σε αυτήν και ξέρω ότι δεν μπορεί να σκεφτεί τίποτα άλλο εκτός από αυτό, ίσως από φόβο. Ωστόσο, το αντιμετωπίζει και αυτό είναι που με κάνει να τη θαυμάζω.

Θα μπορούσε να μου αρνηθεί. Μου είπε όχι πριν, ξέρει ότι μπορεί να με σταματήσει και παρ' όλα αυτά, ξεπερνά το φόβο και τον αντιμετωπίζει. Ή μάλλον: παρά το φόβο, το αντιμετωπίζει.

Αυτό είναι ακόμη πιο πολύτιμο.

Δεν μπορεί να με ακούσει, γιατί φρόντισα να μην μπορεί, αλλά μπορεί να δει. Αυτή τη φορά, είναι καλύτερα έτσι. Κυρίως, επειδή δεν μπορεί να δει πολύ περισσότερο από το ταβάνι, αφού είναι ανάσκελα, και δεύτερον, επειδή είμαι σίγουρος ότι οι φωνές γύρω της θα την είχαν κατακλύσει περισσότερο.

Τέλος πάντων, δεν υπάρχει κανείς αρκετά κοντά για να τον ακούσει. Κανείς δεν πρόκειται να μπει απρόσκλητος σε μια σκηνή, εκτός αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα ή κάτι πάει λάθος.