Το Σαββατοκύριακο φτάνει και πάλι και ο Ντέμιαν με ψάχνει την Παρασκευή το απόγευμα στο πανεπιστήμιο.
«Σκέφτηκα ότι θα μπορούσαμε να πάμε στο κλαμπ», αφήνει το σχόλιο ο Ντέμιαν ξαφνικά καθώς οδηγεί.
«Νομίζω πως ναι», αφήνω το τηλέφωνό μου στην άκρη αφού έστειλα μήνυμα στον Μπρατ. «Δεν δουλεύω αύριο, πρέπει να απολυμανθεί την καφετέρια για το πρωτόκολλο, οπότε δεν θα είναι ανοιχτή μέχρι τη Δευτέρα», μουρμουρίζω.
«Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να κοιμηθούμε μέχρι αργά αύριο;»
«Δεν σε ανάγκασα ποτέ να σηκωθείς νωρίς, Ντέμιαν», τοποθετώ το χέρι στο στήθος μου, προσποιούμενη τον πόνο. «Πάντα σηκώνεσαι επειδή το θέλεις».
«Έχεις δίκιο», χαμογελάει.
«Πάντως... Ο Μπρατ είπε ότι αυτός και ο Σάιμον θα πάνε για μερικές μπύρες στο ίδιο μπαρ όπως την προηγούμενη φορά και είμαστε καλεσμένοι. Μπορούμε να πάμε και μετά να πάμε στο κλαμπ».
«Ναι, μπορούμε να το κάνουμε αυτό», ο Ντέμιαν στρίβει στη γωνία, «αλλά αν είναι να το κάνουμε, θα πρέπει να ξέρεις από τώρα και στο εξής ότι δύο μπύρες είναι το όριο», μου ρίχνει ένα γρήγορο βλέμμα. «Για να πάμε στο Lust πρέπει και οι δύο να είμαστε νηφάλιοι».
«Μόνο δύο μπύρες, όχι παραπάνω», κάνω ένα στρατιωτικό χαιρετισμό και ο Ντέμιαν χαμογελάει.
«Κανένα νέο από τον πατέρα σου;» ρωτάει ξαφνικά.
Το στομάχι μου σφίγγεται.
«Όχι, τίποτα», καθαρίζω το λαιμό μου, «υποθέτω ότι εξακολουθεί να μη θέλει να μου μιλήσει».
«Αυτός χάνει». Η φωνή του Ντέμιαν είναι βραχνή.
«Ναι, υποθέτω πως ναι». Παίρνω μια βαθιά ανάσα και διώχνω μακριά κάθε σκέψη για τον πατέρα μου. «Τι γίνεται με τον πατέρα και τον αδελφό σου;»
«Καλά... ο Βίκτορ δουλεύει σε μια κατασκευαστική εταιρεία και ο μπαμπάς μου... υποθέτω ότι είναι εντάξει».
«Τσακώθηκες μαζί του;»
«Όχι, αλλά... σταμάτησε να ζει από τότε που πέθανε η μητέρα μου», αναστενάζει ο Ντέμιαν. «Όλους μας επηρέασε αλλά εκείνον... αισθάνθηκε ότι έχασε τον έρωτα της ζωής του, οπότε ήταν λίγο πιο δύσκολο».
«Αυτό είναι φρικτό».
«Κλειδώθηκε στο σπίτι και... δεν είπε λέξη για ένα μήνα ή και περισσότερο, δεν μιλούσε αγγλικά γιατί ακόμα κι αυτό του ξυπνούσε αναμνήσεις από τη μητέρα μου», αναστενάζει. «Την τελευταία φορά που μίλησα με τον αδελφό μου, το μόνο που μπορούσε να μου πει ήταν ότι ο γέρος είχε σχέση με το αλκοόλ και τις πόρνες».
VOCÊ ESTÁ LENDO
Συναισθησία (Lust #1)
Romance⚠️🔞⚠️ Περιέχει σεξουαλικό περιεχόμενο! Διαβάζεται με δική σας ευθύνη! ••• Η Λιάνα Στίβεν απέχει μόλις λίγους μήνες από το να πάρει το πτυχίο της στην ψυχολογία. Όλα φαίνονται να πηγαίνουν καλά στη ζωή της, μέχρι που ο σύμβουλος της διατριβής της απ...
