Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Irmak <3
Yutkundum.
"Neden burdasın?"
Sorduğum soruyla hafifce uzaklaştı benden. Ellerini direksiyona sabitleyip sıktı. Henüz arabayı hareket ettirmemişti. Bir süre ön camdan karşıyı izledi. Gözlerini yoldan ayırmadan konuştu.
"Sana geldim."
Yutkunamadım.
Hey ! Neler oluyor ? Kalbimde hissettiğim kramplarda ne. Hani mideye giriyordu bunlar. Acaba kalp hastası falanmıyım? Başka açıklaması olamaz.
Arabayı çalıştırdı. Hiç bir şey demedim. Öylece onu izliyordum. Benden hala bi tepki alamadığından olsa gerek, kaşlarının ucunu hafifçe kaldırıp yüzünü bana döndü saniyelik olarak. Önüne tekrar dündüğünde dudağının yanı kıvrıldı ve piçimsi bi ifade aldı yüzünü.
Yüzümde nasıl bir ifadeyle ona bakıyorsam artık hoşuna gitmişti sanırım. Sonuna kadar açtığı cama dirseğini yaslamış, dövme kalı eliylede burnuna dokunuyor, dudağının üstünde gezdiriyordu parmaklarını.
Hemen kendimi toparlayıp önüme döndüm. Bu beni rahatsız etmişti. Bu kadar kolay etkilendiğimi düşünmesini istemiyordum. Sesimi düz ve sert çıkarmaya çalışarak konuştum.
"Neden? Neden bana gelesin ki."
Yüzü ifadesizleşti ve bana baktı. Bir kaç saniye gözleri yüzümde oyalandı. Hafifce boğazını temizledi tam konuşmak üzere gibiydi ki ben kafamdaki soruları sıralamaya devam ettim.
"O gün neden evimdeyindin? Neden okulda beni öptün? Neden müzeden sonra peşimden geldin..."
Hızlı hızlı konuşuyordum. Rüzgar hariç her yeri bakıyordu gözlerim.
"Şu anda burdasın. O günde yanımdaydın. Ben- ben- o gün e-evde..."
Hızla elimi kavrayıp beni durdurdu. Ne yaptığımı o an farkettim.yumruk yaptığım sol elimi bacağıma vuruyordum. Arabayı yavaşlattı. Gözleri endişeyi ve korkuyu barındırıyordu. Dilini hızla dudaklarını ıslatmak için kullandı ve titrek bi nefes verdi.
"Sakin ol"
Arada yolu kotrol ediyor bir yandan kolumu sıkı sıkı tutmaya devam ediyordu. Sesinde gözlerindeki endişe yansımıştı.
"Eve gidince konuşalım bunları olur mu?"
Yine bi çocuğu avutmak ister gibi konuşuyordu. Derin bi nefes aldım sakinleşmek adına. Titreyen elimi iki bacağımın arasına sıkıştırdım.
"Ne evi?"
Kaşlarım çatıldı. Tamam bir yere gidiyorduk ama buranın bir ev olucağı aklıma gelmemişti.
"Benim evime"
Sonra ekledi.
"Şahsi"
Ailesiyle yaşamadığını kast ediyordu heralde. Hiç sormamıştım. Onun hakkında hiç bir şey sormamıştım. Bu tarz hakkında ufak bilgileri öğrenmenin hoşuma gittiğini fark ettim bu içimde bir yerlerde onu tanıma isteği uyandırıyordu.
