O telefon defalarca çaldı. Ama açan olmadı.
Çaresizlikle telefonu kapattım. Ne yapabilirdim. Biri yaptığım şeyi biliyordu. Bu benim sonum olabilirdi.
Bu düşünce nefesimi kesti. Tüylerim diken diken oldu. Tutuklanmak istemiyordum. Hayatım mahvolurdu ben... Ben yaşayamazdım.
Bu işi çözmeliydim. Ama nasıl?
Artık bilincimi kaybetmiş gibiydim. Ayaklarım beni otomatik olarak doğru yola soktu ne kadar yürüdüğümü kestiremiyordum ama evimin olduğu sokağa gelmiştim. Mahallede bir çok insan vardı. Top oynayan, bisikleye binen çocuklar şamata yapıyordu. Kimi camından dışarı sarkmış bir şeyler silkeliyor kimi balkonunda sıgara içip telefonla konuşuyordu.
Hepsi günlük hayatlarını yaşayan sıradan insanlardı. Yanı başlarında işlenen cinayetten habersiz. Bi katilin suratına bakıp gülümsediklerinden habersizlerdi.
O da habersizdi.
Onu görmemle istemsizce irkildim. Burada olmasını beklemiyordum.
Rüzgar bi arabanın önüne yaslanmış boş bakışlarla sıgara içiyordu. Sokağın solundan geldiğim için beni farketmemişti.
Rüzgar sıgara mı içiyordu? Daha önce ondan böyle bi koku almamıştım. Yada hatırlamıyormuydum? Bi önemi yok Rüzgar neden burda?
"çünkü seni görmeliydim"
Ona yaklaşmaya devam ettiğimi ve sesli düşündüğümü farketmediğim için başta şaşırdım. Bi adım geri gidip kendimi toparladım. Yarısını içtiği sıgarasını söndürme gereği bile duymadan yere atıp bana döndü.
"sadece gergin olduğum zaman sigara içerim ve bu gerginlik seni görünce azaldı. Yani ona gerek kalmadı artık."
Onu yok sayarak önünden geçip gitmek istiyordum. Söylediklerini duymazdan gelerek. Şuan Rüzgarın bipolar kişiliği ile uğraşmaktan daha büyük sıkıntılarım vardı.
Tam yanından geçerken kolumdan oldukça sert bi şekilde tutup beni durdurdu.
"Irmak!"
Bu hareketi, beni atölyede bırakıp gittiğinde hissettiğim sinirin tekrar bedenime hücüm etmesine yol açtı. Kan beynime sıçramıştı resmen.
"Bana dokunma!"
Olan gücümle hızla çektim kolumu. Bu atağımı beklemiyor olucak ki afalladı ve tutuşundan kurtuldum.
"konuşmamı-"
Bağırışım sözünü yarıda kesmişti.
"BEN, İSTEDİĞİN ZAMAN ÖPEBİLECEĞİN, İSTEDİĞİN ZAMAN SİKEBİLECEĞİN, İSTEDİĞİNDE İSE İKİ KOKLAŞIP CANIN SIKILDI DİYE BOK GİBİ ORTADA BIRAKABİLECEĞİN Bİ OYUNCAK DEĞİLİM. BU YÜZDEN NE SENİNLE KONUŞMAK İSTİYORUM NE DE GÖRÜŞMEK."
bana şaşkın bi ifadeyle bakan tek kişi Rüzgar değildi. Sesimin ulaştığı herkes put kesilmiş bizi izliyorlardı. Ama zerre sikimde değildi.
Arkamı dönüp hızla kapısı aralık olan apartmandan içeri girdim. Tabi ki söylediklerimi sikine takmayan Rüzgarda peşimden.
"Irmak!"
Seslenişini umursamadan yukarı çıkmaya devam ettim.
"IRMAK!"
"Sikicem şimdi senin ses tellerini sokucam götüne"
Merdivenlerde yankılanan sesi beni irite etmişti. Aramızda ki mesafe farkını bir kaç büyük adım atarak kapattı ve omunlarımdan tutup beni kendine çevirdi.
