Hoofdstuk 11

710 56 3
                                    

Ik wil even zeggen. Bedankt voor alle likes en lieve reactie van de afgelopen 10 deeltjes☺️❤️ en Oja ik stop nog lang niet, want ik heb nog wel een paar leuke ideetjes voor dit verhaal. 😏🎉

Met een harde klap hoorden ik de voordeur in het slot vallen. Meteen daarna hoorden ik luit gesnik. Zo snel als ik kon legde ik Sanne ik de box en rende ik naar de voordeur, waar ik Lilly huilend op de grond zag zitten.

Geschrokken keek ze omhoog toen ze me zag staan. 'Heii schatje, wat is er?' Knielde ik naast haar neer. Meteen begon ze weer te snikken. 'School... Ryan.... Pijn...... Stop.... Vrienden....!' Stotterde ze. 'Wat? Vertel is rustig.' Moedigde ik haar aan. 'Nee.... Laat maar.' Stond ze ineens op. Met grote passen beenden ze naar boven en niet later hoorden ik haar kamerdeur dicht vallen. 'Heyy, wat doe jij hier op de grond?' Stond ineens Floris naast me. 'Ow gewoon.' Stond ik meteen op. 'Gek!' Grinnikte hij en speels gaf hij mijn een por in mijn Zij. 'Wat?' Keek ik hem verontwaardigend aan. 'Dat je gek bent!' Trok hij me nu richting de woonkamer. 'Dan ben jij ook gek!' Was mijn conclusie en lachend keek ik hem aan. 'Nouhou!' Kwam Jasmijn ineens de kamer in gelopen. 'Wat is er?' Knielde ik naast haar neer. 'Lilly moet huilen! Maar ik mag haar niet troosten!' Begon Jasmijn ineens te snikken. 'Wat Is er met Lilly!? Waarom moet ze huilen!?' Sprong Floris nu op. Voordat ik het wist was hij al naar boven gerend. 'Floris! Wacht!' Rende ik achter hem aan.

Sorry voor het kleine deeltje😘

Nanny (Flikken-Maastricht)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu