Nanny (Flikken-Maastricht)

Hoofdstuk 27

Deze week ga ik proberen om elke dag weer kleine deeltjes te posten!

Ik zou Nick wel even eruit gooien. ;)

Ik kon alleen maar huilen. Huilen, huilen en huilen.....! Het was zo pijnlijk wat hij allemaal met me gedaan had. Het liefst wilde ik gewoon weg. Weg van deze verschrikkelijke wereld. Weg van Nick! Ik kon er gewoon niet meer tegen! Hoe hij deed. Hoe hij lachte. Alles wat hij deed, deed mijn vader ook altijd bij me vroeger. Gelukkig zat hij nu in de gevangenis, ergens ver weg van hier. Beneden hoorden ik de deur in het slot vallen. Niet snel daarna hoorde ik Jasmijn, Lilly en Floris lachen. Ik zuchtte. Dat betekende dus dat ze weer thuis waren. Moeizaam stond ik op en liep ik voorzichtig richting de trap naar beneden. Bij elke stap voelde ik de pijn door mijn hele lichaam. Even kneep ik mijn ogen dicht en kreunde ik zachtjes. Mijn ribben deden ook verschrikkelijk veel pijn. 'Eva?' Hoorde ik Lilly alweer roepen. 'Ja?' Liep ik snel, maar ook voorzichtig naar beneden. 'Zullen we morgen gaan winkelen?' Vloog ze me blij om mijn nek waardoor ik een verschrikkelijke steek in mijn lichaam voelde. 'Lilly...' Kreunde ik dan ook. 'Ja of nee?' Vroeg ze weer vrolijk. 'Ik wilde eigenlijk vanavond al, maar pap zei dat ik beter morgen kon gaan aangezien ik morgen lekker uitval heb.' Ging ze verder. 'Ze wilde eerst met mij gaan maar ik moet naar mijn werk.' Mengde Floris zich nu in het gesprek. 'Jij kan toch wel?' Smeekte Lilly nu ook. Even keek ik naar Floris die me een beetje afwachtend aan stond te kijken. Hadden die twee echt niet door dat ik nu gewoon even moest bij komen van net. De pijn van net voelde ik nog steeds door mijn hele lichaam. 'Goed...' Zuchtte ik toch maar. Zeuren had nu ook geen zin. Dan zouden er allemaal meer vragen komen en daar had ik nu echt geen behoefden aan.

Aan het avondeten was ik er dan ook niet echt helemaal bij met mijn gedachtes. Ik zat er alleen maar mee dat ik morgen weer naar buiten moest. Niet dat ik niet naar buiten wilden, maar ik was gewoon bang dat ik straks ineens Nick zou tegen komen en dat wilde ik gewoon weg niet. Ik wilde niet weer aan die vreselijke dingen denken. 'Hallo?' Zwaaide Lilly voor mijn gezicht. 'Ow huh?' Keek ik verwarrend naar Lilly. 'Ik vroeg of Nienke ook mee mocht?' Onderzoekend keek ze me aan. 'uhh, ja hoor.' Knikte ik langzaam. 'Yes! Dan ga ik haar nu bellen.' Sprong ze van haar stoel af. Weer knikte ik. 'Gaat het wel?' Legde Floris ineens zijn hand op de mijne. Geschrokken keek ik hem aan. 'Jaja.' Zuchtte ik toch maar. Ik had echt geen zin om het hem nu allemaal te vertellen hij zou me toch alleen maar uitlachen of zo.