Nanny (Flikken-Maastricht)

Hoofdstuk 30

'Waar gaan we eigenlijk heen in de vakantie?' Vroeg ik aan Wolfs onder het eten. 'Geen flauw idee.'Haalde hij zijn schouders op. 'Zullen we naar Disneyland gaan?' Smeekte Jasmijn. 'Nee echt niet! Ik wil naar Ibiza!!' Mengde Lilly zich er nu in het gesprek. 'Waar wil Jij heen Eef?' Luisterde hij niet naar zijn dochters. Ik haalde mijn schouders op. 'Maakt mij niks uit hoor. Kiezen jullie maar wat leuks uit.' Zei ik. Voor mij was het al prima als we gewoon in Nederland bleven. Ik hoefde echt niet naar het buitenland, niet dat ik dat saai vond ofzo, maar ik was gewoon nog nooit op vakantie geweest dus wist ik ook niet wat ik miste. 'Wil je naar Ibiza?' Legde Wolfs ineens zijn hand op de mijne. Even versteende ik, maar snel herstelde ik me. 'Ehh... Ja is goed hoor.' Knikte ik snel. 'Eva moet jou nog wat vertellen. Toch Eva?' Knipoogde Lily. Zuchtend liet ik mijn hoofd in mijn handen vallen. 'Lill moet dat nu?' Kreunde Ik. 'Ik breng Jasmijn en Sanne wel naar bed.' Ging ze gewoon eigenwijs door. 'Kom Jasmijn, Sanne.' Liep ze al naar Sanne en tilde ze haar uit het stoeltje. 'Maar ik wil een toetje!' Stampte Jasmijn op de grond. 'Morgen krijg je een toetje! Kom nou nu maar gewoon mee.' Trok ze Jasmijn aan haar arm mee.

'Wat moest je vertellen?' Begon Wolfs het gesprek. 'Dat ik super veel zin in de vakantie heb!' Zei ik met een gemaakte glimlach. 'Mooi! Ik ook!' Lachte hij nu ook. 'Maar even serieus wat is er?' Veranderde zijn blik. 'Ik eeehh....' Ik voelde de tranen achter mijn ogen branden. Mijn ogen waren gericht op de tafel die voor mij nu iets interessanter was dan Wolfs. 'Eef.' Pakte hij nu weer mijn hand. 'Vind je het niet leuk als Nanny?' Keek hij me niet begrijpend aan. 'Jawel!' Zei ik dan ook snel. 'Wil je meer geld?' Ging hij verder. 'Ik kan dat zoo regelen hoor!' Sprong hij al gelijk op om het te gaan regelen. 'Nee joh doe normaal!' Begon ik me nu te irriteren aan het feit dat hij dacht dat het daar om ging. 'Wat is er dan?' Ging hij weer tegenover mij zitten en vouwde hij zijn handen weer in de mijne. 'Ik.... Ik ben... Verkracht. Oké!' Snikte ik nu zacht. 'Wat?' Snel stond hij op en hurkte hij voor me neer. 'Door wie?' Keek hij medelevend mee. 'D...door mijn ex.' Huilde ik nu. 'Waar, wanneer, hoe?' Praten hij maar door. 'Toen jullie uit gingen. Toen was hij er ineens. En toen had hij..... Ik wil het niet eens meer weten.' Snikte ik. 'Heii.. Sst.' Sloeg hij zijn armen beschermend om mij heen. 'Ik ga je helpen. Oké?' Streelde hij een pluk achter mijn oor. Voorzichtig knikte ik. Ik was opgelucht. Opgelucht dat ik het eindelijk had gezegd tegen de man waar ik al vanaf het begin kriebels van kreeg. De man waar ik heel veel van hou.....

Goedzo Eva! ☺️

Tips, reactie's, ideeën altijd welkom! ❤️