Nanny (Flikken-Maastricht)

Hoofdstuk 25

Weer een beetje Fleva! Hihi.

Voorzichtig legde Wolfs mij op zijn bed en begon hij me gelijk weer te zoenen.
Niet snel daarna voelde ik zijn koude handen onder mijn vest gaan. Meteen voelde ik overal kippenvel. Even keek hij me aan of het wel goed was en of ik er wel klaar voor was. Als bevestiging drukte ik mijn lippen weer op de zijne. 'Eef, wil je dit wel?' Haalde hij zijn lippen toch weer van de mijne af en verdwijnen zijn handen onder mijn vest. Zuchtend keek ik hem aan. Had hij dan echt niet begrepen dat ik het wilde en dat ik er klaar voor was? 'Ja!' Keek ik hem dan ook geërgerd aan. Weer probeerde ik hem te zoenen, maar jammer genoeg lukte het niet aangezien hij me nog steeds van zich af duwde. 'Gaat dit dan ook niet iets te snel?' twijfelde hij toch nog. 'Oké! Je hebt gelijk!' Sprong ik met veel tegen zin het bed af waar we net nog oplagen. 'Eef wacht!' Sprong hij nu ook van zijn bed af en pakte hij mijn hand zodat ik niet weg kon. 'Zo bedoel ik het helemaal niet.' Trok hij me nu bij hem op schoot. 'Hoe bedoel je het dan?' Zei ik boos. 'Ik wil gewoon niet dat je er straks spijt van krijgt!' Was hij weer eens veelte bezorgd om me.
Langzaam begon ik te glimlachen. 'Tuurlijk niet!' Drukte ik nu lachend een kus op zijn wang. 'Het spijt me!' Deed hij net of hij nu verdrietig was. 'Het is al goed joh!' Grinnikte ik. 'Waar waren we gebleven?' Speelde hij het spelletje mee. 'Gek!' Duwde ik hem nu omver. Direct kroop ik boven op hem en begon ik hem te zoenen. 'Wacht!' Kreunde hij. 'Straks komt een van de kinderen.' Grinnikte hij nu. 'Oja!' Ging ik weer recht op zitten.
'Floris!' Vloog ineens de deur open.
In de deur opening verscheen Steffi samen met Lilly. Verbaast keken ze ons aan. Zo snel als ik kon kroop ik van hem af. 'Wat heeft dit te betekenen?' Keek ze me woedend aan. 'Er is echt niks gebeurd!' Begon Floris ineens. 'Inderdaad!' Hielp ik hem toch maar.
Al had ik liever gehad dat hij het gewoon toe zou geven. Niet dat we echt iets hadden gedaan, maar toch. Hij had wel met me gezoend en dat is niet niks. 'Je bent een klootzak!' Werd ik uit mijn gedachtes gehaald door Steffi die Floris net een klap had gegeven. Snikkend rende ze naar beneden. 'Wacht!' Rende hij nu ook achter haar aan.
Afwachtend keek ik Lilly mij aan die nog steeds al die tijd niks had gezegd. 'Lill, het spijt me!' Begon ik maar met het gesprek. Wazig keek ze voor zich uit. 'Zijn pap en jij verliefd?' Zuchtte ze even. 'Nou kijk.. Ik wi...' Probeerde ik het uit te leggen. 'Zeg het gewoon eerlijk! Ik word echt niet boos hoor!' Onderbrak ze me midden in de zin. 'Zijn pap en jij verliefd!?' Stelde ze de zelfde vraag op nieuw, maar nu wat dringender. 'Ja...' Gaf ik toch maar toe.
Langzaam knikte ze en draaide ze zich om. Direct liep ze door naar haar kamer mij alleen achterlatend.

Verslagen keek ik voor me uit. Het was nu inmiddels al twee uur geleden dat Wolfs was vertrokken achter Steffi aan. Waarschijnlijk had hij er gewoon spijt van gehad dat hij met me naar bed was geweest en probeerde hij het goed te maken bij Steffi. Bij die gedachte kreeg ik meteen al een brok in mijn keel. Stel dat hij me gewoon had gebruikt? Of dat hij mij als zijn speeltje gebruikte? Zuchtend begroef ik mijn hoofd in mijn armen. Voor mij kon dit allemaal wel stoppen wat er nu gebeurde. Ik had er nu al spijt van. En niet zo'n klein beetje ook! 'Ikke heb honger.' Stond Jasmijn ineens in haar pyjama voor me. 'Schatje toch.' Tilde ik haar op mijn schoot. 'Heb jij zo honger?' Drukte ik een kus op haar wang. 'Ja!' Zuchtte ze. 'Zou ik dan even eten gaan maken.' Probeerde ik zo blij mogelijk te klinken, wat aardig lukte aangezien Jasmijn vrolijk begon te juichen. 'Kom.' Nam ik haar dan ook mee naar de keuken.
'Wat zou Eva is gaan maken ' Vroeg ik meer aan mezelf dan aan Jasmijn, want die zou toch direct friet zeggen. 'Friet!' Begon ze te springen bij het idee dat we zo misschien friet zouden gaan eten. 'Nee meis. Dat eten we zaterdag al.' Herinnerde ik haar er aan. 'Nouhou!' Kreunde ze. 'Zou ik pannenkoeken bakken?' Stelde ik voor. Direct knikte ze.

En niet veel later zaten we alle twee van een pannenkoek te smullen. 'Hmmm ruikt lekker!' Schoof Lilly ineens aan tafel. Meteen pakte ze ook een pannenkoek met kaas en Rolde ze het op zodat ze het zo kon opeten.
'Vol!' Pufte Jasmijn overdreven. 'Nu een toetje!' Liep ze al naar de koelkast om de vla te pakken. 'Euh! Nee eerst dit even opeten Jasmijn!' Sprak ik haar streng aan. 'Moette dat?' Zuchtte ze nu. Ik knikte. 'Kom! Het zijn er maar een paar.' Vertelde ik haar.

Nadat ze alles netjes had opgegeten hadden ik en Lilly nog de toetjes klaar gemaakt.

'Was jamjam!' Giechelde Jasmijn. 'Ja het was toch echt lekker!' Gaf Lilly toch toe. 'Sanne moete huile!' Wees Jasmijn ineens naar de deur, waar het gehuil van Daan kwam. 'Jaja.. Ik weet het.' Stond ik al op en liep ik naar de deur.
Waar ik even later met Sanne in mijn armen door heen liep. 'Kus!' Vloog jasmijn op Sanne af. 'Rustig!' Duwde ik haar bij Sanne weg die inmiddels alweer aan het huilen was. 'Sorry!' Giechelde Ze. 'Sanne is net wakker he. Dus ze is nog heel moe.' Herinnerde ik haar eraan. 'Ja maar ikke kusje!' giechelde ze weer.

Stomme Steffi! Fleva verpesten!😂 Ben niet echt te vrede over dit deeltje maar ja