Nanny (Flikken-Maastricht)

Hoofdstuk 42

Toch nog een deeltje vandaag, omdat ik morgen de hele dag naar Walibi ga😍😍 met hungergamesbrigittex en Flikken_Maastrichtx #FlikkenMaastrichtOpnames

'Eef?' Zijn gebroken stem haalde mij uit me gedachtes. 'Ik... Wolfs... kijk ik wil heel graag met je trouwen, maar is dit nog niet iets te vroeg? We kennen elkaar pas een paar maanden en we hebben niet eens een relatie gehad! Dus hoe kan ik weten hoe jij in elkaar zit?' Sprak ik mijn gedachtes uit. Ik zag dat ik hem ergens had gekwetst, wat niet mij bedoel was, maar toch. 'Maar Eef! We kunnen het toch gewoon proberen? Of dat we pas over 4 maanden gaan trouwen zodat we Elkaar NOG beter kunnen leren kennen?' Smeekte hij me. 'Wolfs.....' Zuchtte ik. 'Misschien is het anders beter als we een jaar wachten en dan kijken of we elkaar nog leuk vinden.... Oké?' Zei ik nu met moeite. Eigenlijk wilde ik direct met hem trouwen, maar dat kon echt niet! Stel dat hij het zoo weer doet? Dan zit ik straks weer alleen en dat wilde ik echt niet! 'Eef... Alsjeblieft...!' Smeekte hij me weer. 'Sorry.' Slikte ik mijn tranen weg. 'Waarom?' Deed hij met moeite zijn tranen binnen houden. Door dat ik dit zag brak ik. Van binnen en van buiten. 'Het spijt me zo.' Liet ik mijn tranen hun weg gaan. 'Ikkk...' Net toen ik hem het wilde vertellen werd ik natuurlijk weer onderbroken door die stomme deurbel. Met veel moeite draaide ik me om en slofte ik naar de de deur.

'Heei Eef! Heb me misschien zin om wat vanavond te doen.' Stond Frank er. 'Ow. Ik kan niet....' Loog ik. Eigenlijk kon ik best maar ik had nu echt geen zin in Frank. Hij was wel het laatste waar ik nu behoeftes aan had. 'Wie is hij.' Stapte Wolfs naast mij in de deur opening. 'Frank de Ponti.' Stelde hij zich zelf maar voor aangezien ik stil bleef. 'Frank je kunt beter maar gaan.' Deed ik de deur alweer een stukje dicht. 'Maar ik ben er net.' Keek hij me verontwaardig aan. 'Sorry.' Sloot ik de deur nu helemaal. Ik wist dat als ik nog langer met hem ging praten het echt niet meer goed zou komen tussen mij en Wolfs. 'Eef. Ik ga denk ik.' Pakte hij zijn jas en trok hij hem zo snel mogelijk aan. 'Oh.' Kon ik alleen maar zeggen. 'Ik zie je nog wel?' Liep hij naar buiten. 'Ja... Euh.... Wolfs! Wacht.' Greep ik hem bij zijn arm. 'Ikk... Ik wil zeggen dat ik nog wel gewoon door wil gaan als nanny.' Vertelde ik hem voorzichtig. 'En tussen ons dan?' Vond hij het niet echt slim volgens mij. 'Zullen we gewoon als vrienden verder gaan?' Vroeg ik hem weer. 'Ik weer niet of ik dat kan Eef.... Ik hou van je.' Zuchtte hij nu. 'Ik hou ook van jou...' Fluisterde ik zacht. 'Wat?' Draaide hij zich weer om. 'Ik vind jou ook leuk, maar ik ben zoo bang dat dit te snel gaat...' Rolde er weer een paar tranen. 'Eef! Tuurlijk niet. We kunnen het toch rustig aan doen?' Sloeg hij voorzichtig een arm om mij heen. 'Weet je het zeker?' Fluisterde ik. 'Jaa!' Drukte hij een kus in mijn haar. 'Mooi.' Lachte ik door mijn tranen heen. 'Je bent lief.' Drukte ik kort een kus op zijn lippen om te laten zien dat ik van hem hield....

Toch geen nee en geen ja😜
Ik wil toch nog iets verklappen. Er komt nog wat leuks aan😏😏