Nanny (Flikken-Maastricht)

Hoofdstuk 44

Heeei mensjes,
Ik ben alweer thuis van een top weekend!!😻 ik heb nu al 5 delen vooruit geschreven dus elke dag een deeltje😘😌💕

'K ben weer thuis.' Legde hij zijn handen op mijn schouders, waarvan ik schrok. 'Dat zie ik.' Gaf ik hem een duw. 'Hou is op zeg!' Duwde hij me terug. 'Waarmee?' Lachte ik. 'Jaja! Je weet best waarmee.' Draaide hij me soepel om zodat ik hem nu aan kon kijken. Ik keek hem speels aan. 'Ik doe helemaal niks!' Probeerde ik mijn lach in te houden, wat echt niet lukte. 'Geloof je het zelf.' Trok hij zijn ogen tot spleetjes. Eigenwijs knikte ik. Tuurlijk wist ik dat ik begonnen was, maar dat zou ik natuurlijk nooit toe gaan geven. Zo was ik nou eenmaal, daar moest hij maar mee leven. 'Heii, Eef luister je wel?' Tikte hij me lachend aan. 'Ow sorry ik was in..' Onderbrak hij me. 'Jaja in gedachten.' Schudde hij zijn hoofd. 'Daar heb jij wel vaker last van.' Knipoogde hij. Direct voelde ik mijn wangen gloeien. Volgens mij liep ik rood aan. Om te voorkomen dat hij het zou zien draaide ik mijn hoofd om. Die hij direct terug draaide. 'Heb je het warm.' Dacht hij grappig te zijn. 'Hou op!' Siste ik naar hem. 'Oké, oké.' Liet hij me los. 'Dankje.' Zuchtte ik opgelucht. Ik haatte mijn stomme gevoelens. Altijd op het verkeerde moment liep ik rood aan als hij iets zei. Hij deed echt wat met me, wat een man n,g nooit met me had gedaan. Daarom was hij zo speciaal!

Ik schrok op van Wolfs plotselinge reactie. 'Wat doe je!?!' Riep ik geschrokken. 'Je weer uit je gedachtes halen.' Grinnikte hij. 'Ja... Ja maar.' Stotterde ik. 'Hmm?' Keek hij me onderzoekend aan. 'Je- je kuste me?' Fluisterde ik. 'Ja om je uit je gedachtes te halen!' Keek hij me nu grijnzend aan. 'Maar... Maar! Laat ook maar!' Liep ik lang hem heen om Jasmijn op te halen bij haar vriendinnetje, waar ik eigenlijk al tot mijn schrik 10 minuten geleden had moeten zijn. 'Ik ga Jasmijn ophalen!' Deelde ik hem mee. Wolfs riep nog wat. Wat ik als een Doei beschouwde. 'Haje!' Riep ik dan ook maar terug.

'Heei ik kom Jasmijn ophalen.' Glimlachte ik lief naar de man die voor mij in de deuropening stond. 'Ow ja kom binnen.' Wees hij naar de woonkamer. 'Dankje.' Volgde ik hem naar de woonkamer. 'Jasmijn je moeder is er.' Riep hij ze. 'Mama!' Rende ze op me af. 'Jasmijn.' Waarschuwde ik haar. Ze wist al te goed dat ik zo nog niet wilde genoemd worden. Ik wilde het pas als ik ooit net Wolfs zou gaan trouwen. 'Sorry.' Giechelde ze. 'Her is al goed!' Knipoogde ik naar haar. 'Bedankt!' Schudde ik hem de hand. 'Geen dank Joh! Ze mag als ze wil zo vaak komen als ze wilt.' Knipoogde hij. 'Hoor je dat?' Drukte ik lachend een kusje in Jasmijn haar Haaren. 'Ik ben trouwens Bart, Bart van Leeuwen de vader van Anne.' Stelde hij zich nog snel voor. 'Ik ben Eva Van Dongen.' Schudde ik zijn hand. 'Ben je haar moeder niet?' Vroeg hij verbaast. 'Nee!' Lachte ik. 'Ik ben haar Nanny.' Legde ik hem het uit. 'Aja.' Knikte hij. 'Nou Doeii!' Zwaaide ik lachend. 'Daag!' Grinnikte hij waarna hij de deur achter zich sloot.

'Hoe was het?' Verbrak ik de stilte. 'Leukk!! Ik mocht samen met Anne Zwemmen en we hebben oook Koekjes gebakken!!' Gilde ze nog net niet. 'Leuk man!' Was ik echt blij voor der dat ze het zoo leuk had gehad. 'Waar gaan we nu heen?' Vroeg ze me. 'Naar huis.' Legde ik kort mijn hand op haar been. 'Ow..' Knikte ze. 'Waar wilde je anders heen?' Snapte ik haar niet. 'Naar de dierentuin!!!!' Gilde ze nu wel. 'Schat. We kunnen toch niet naar de dierentuin. Het is nu alweer bijna etenstijd.' Herinnerde ik haar eraan. 'Maar Anne gaat morgen naar de dierentuin. Ik wil ook naar de dierentuin!' Sloeg ze boos haar armpjes over elkaar. 'Dan gaan we volgende week oké?' Probeerde ik haar wat op te vrolijke. 'Maar dat duurt zoo lang.' Zuchtte Ze. 'Das waar, maar we gaat het er nu nog even niet over hebben oké? Anders word Lilly en Wolfs boos. Denk ik.' Kapte ik het gesprek af. Ik wist dat als Jasmijn er nu direct over zou gaan zeuren en zou zeggen dat het van mij wel mocht dat Wolfs dan niet zo blij zou zijn en dat wilde ik voorkomen.

'Kom je ook?' Hield ik de voordeur voor haar open. 'Nee!' Bleef ze eigenwijs staan. 'Jasmijn!' Zei ik streng. 'Pas als wij naar de dierentuin gaaaan!' Sloeg ze haar armpjes weer over elkaar. 'Ik kan daar nu nog niet over beslissen.' Reageerde ik fel. Eigenlijk iets te fel, waardoor Jasmijn nu begon te huilen. 'Jasmijn!' Liep ik naar haar toe en tilde ik haar op. 'Niet zo raar doen!' Waarschuwde ik haar, waarna ik met haar naar binnen liep....

SUPEKIDSSS! Sorry ik luisterde net onder het schrijven een liedje van superkids😂😁 #King

Tip, tops, reacties, ideeën altijd welkom😊❤️