Sorry, sorry dat ik dit deel nu pas online zet, maar ik had het echt super druk met leren! Heb deze week best wel veel toetsen, daarom! Heb nu snel een deeltje geschreven, dus als het minder leuk is weetje waardoor dat komt. ;) hihi
Wolfs Pov:
Zuchtend liet ik me op de bank zakken. Ik was net thuis gekomen. Weer zuchtte ik. 'Hoe zou het met Eva gaan?' Dat Spookte er al de hele tijd in mijn hoofd. Het liefst was ik nu dan ook meteen weer terug ge gaan naar Eva, maar helaas kon dat niet. Aangezien ik op Sanne en Jasmijn moest passen. 'Pap?' Hoorden ik zachtjes de voordeur open gaan. 'Lilly?' Stond ik gelijk van de bank op en liep ik direct naar de gang. 'Papa!' Liet ze zich meteen in mijn arme vallen. 'Sstt!' Streelde ik een pluk haar achter haar oor. 'Het is goed.' Fluisterde ik geruststellend. 'Ze deden zo gemeen!' Snikte ze nu. 'En, en Eva die hoorden ik schreeuwen! Ze riep om hulp!' Begon ze nu nog harder te huilen. 'En ik kon helemaal niks doen! Ik mocht niks doen!' Begroef ze haar hoofd in mijn schouders. 'We gaan dit regelen, maar tot die tijd krijgen jullie een nieuwe nanny.' Keek ik haar nu aan. Langzaam knikte ze. Wat mij opluchten.
Eva Pov:
Nog steeds zat ik huilend in een hoekje in de badkamer. Het kon me allemaal even niks meer schelen. De pijn, Het verdriet, de angst. 'Waarom moest mij dit nou weer overkomen?' Vroeg ik mij af. Dit was de reden dat ik altijd in het begin mijn stoere Eva van Dongen scheelt op deed! Mensen zien dan alleen de Stoere en gevoellozen Eva, maar mensen die me beter kenden die wisten wel beter. Zoals Marion of Romeo! Die waren vroeger nog mijn Collega's op het politiebureau. Gelukkig werkte ik daar niet meer! Niet dat ik het politiewerk niet leuk vond of zo. Het was zo dat ik het juist super vond! Ik zeg dan ook altijd: 'Ik ben mijn werk.' Maar de reden dat ik mijn ontslag had ingediend was, omdat ik een klote partner had gekregen na dat Jesse was overleden.
Hij was door een schietpartij om het leven gekomen en daar was ik maanden kapot van. Elke dag was een hel voor mij geweest. Zou het ooit nog goed komen???
JE LEEST
Nanny (Flikken-Maastricht)
RandomNa 3 jaar als Rechercheur in Amsterdam is Eva het helemaal zat! Haar werkpartner pest haar dan ook weg. Nadat ze haar ontslag heeft ingediend, gaat ze opzoek naar een nieuwe baan. Als ze een oproep ziet als Nanny geeft ze zich dan ook direct op. Bij...
