Nanny (Flikken-Maastricht)

Hoofdstuk 47

Mensjes vandaag ga ik weer met marlijn_ MEETEN😻😻

Euhmm....... Lieve volgers,

Ik denk dat na dit hoofdstuk nog 10 hoofdstukken komen kan ook minder maar kan ook meer😏😁 het is gewoon dat ik zelf niet meer ect weet wat er verder kan gebeuren enzo😉 ik heb nog wel een paar ideetjes die ik zeker in her verhaal laat komen! Nou had ik eigenlijk een vraagje. Zouden jullie een vervolg hier op willen of niet?❤️ Ook wil ik jullie bedanken voor alle lieve reacties op mijn verhaal☺️☺️

Have funn😘😏

'Eva?' Stond Wolfs om het hoekje van mijn kamer. Waar ik me klaar aan het maken was voor bed. Het was inmiddels alweer laat. 'Ja?' Draaide ik me nieuwsgierig om. 'Er is iemand voor je.' Deelde hij mee. 'Oww?' Stond ik verbaast, maar ook onzeker op. 'Heeft hij gezegd hoe hij heet?' Vroeg ik. Ik kon me haast niet voor stellen wie naar mij zou vragen. Ik bedoel ik heb niet echt vrienden of vriendinnen, De enige waar ik een beetje goed bevriend mee was was Marion en Wolfs. Voor de rest had ik niet echt andere vriendinnen meer. Ook nooit gehad! Op school liep ik altijd alleen en werd ik gepest. Meestal als iemand me ergens dan toch mee vroeg moest ik altijd nee zeggen door mijn vader, vandaar dat ik ook geen vrienden had. Van hem mocht ik nergens heen... Snel schudde ik die gedachtes weg en dacht ik weer wie het kon zijn. Misschien Frank? Of euhm... Hoe heet hij ook alweer? Euhmm.. De vader van Jasmijn's vriendinnetje.... Ik kon even niet op de naam komen, maar misschien was hij het? Nou ja ik zou er zelf wel achter komen.

Toen ik beneden kwam kon ik mijn ogen bijna niet geloven. Daar stond hij! De man die al mijn hele leven achter mij aan loopt. De man die me altijd al bang maakte! De man die mijn hele jeugd heeft kapot gemaakt! Mijn vader. Met een foute grijns keek hij me aan. 'Hij is pas bij de politie komen werken, maar hij zei dat hij je kenden?' Was het meer een vraag van Wolfs. 'Bij de politie?' Keek ik Wolfs raar aan. 'Nee, hij loopt zeg maar gewoon mee.' Vertelde hij me. Ik kon alleen maar staren. Staren naar hem. Naar die klootzak! Hoe hij me aan keek. Die blik herkende ik gewoon nog van vroeger! Die blik zette hij altijd op als ik nier luisterde en hij me wat aan wilde doen. 'Ze is mijn dochter.' Sprak hij de woorden uit of het iets verschrikkelijks was. Niet dat ik dat zo erg vond voor mij was hij niet eens een vader. Voor mij was hij een vieze, dronken, klootzak die zijn gezin in de steek liet..

Grrr weer een klein deeltje😁😅 sorry, sorry💘

Reacties, tips/tops, ideeën altijd welkom😏❤️