ΑΝΑΡΜΟΣΤΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ - ΣΙΡΟΚΟΣ

ΑΘΕΑΤΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Επειδή μου αρέσει να βαφτίζω τις ιστορίες μου παραμύθια επιτρέψτε μου λίγη "χρυσόσκονη" στον πρόλογο...:-)

Αν και μικρότερη από όλες ανέκαθεν ήταν η πιο θαρραλέα... Έστησε ίσια την πλάτη της, εισέπνευσε βαθιά και ένα χαμόγελο στόλισε τα χείλη της ...

Ψιθυριστά λόγια ευχών ανακάτευαν τα δύο ονόματα ενόσω άπλωνε το χέρι για να πάρει την παλιά, φθαρμένη τράπουλα από το μεταλλικό κουτί της βιβλιοθήκης.

Πονηρά γελάκια της Χαράς, της Αγάπης, της Αφροδίτης και της Ευτυχίας ακούστηκαν πίσω από την πλάτη της...

Στρογγυλοκάθισε στον χρυσοποίκιλτο θρόνο της Μοίρας και έκανε το χαρακτηριστικό σήμα, σταύρωσε τον δείκτη με τον μέσο του ελεύθερου χεριού της, κατόπιν, γύρισε ένα ικανοποιημένο βλέμμα στις αδερφές της ...

- Είναι πανεύκολο, δήλωσε.

Κτύπησε την τράπουλα τρεις φορές πάνω στο τραπέζι και ξεκίνησε να ανακατεύει τα χαρτιά... Οι λέξεις των ευχών επαναλαμβάνονταν πιο επίμονα και δυνατά από τα χείλη της.

Ξάφνου το παράθυρο άνοιξε και ο αέρας εισέβαλε στην κάμαρη ορμητικά φέρνοντας μαζί του όλες τις μυρωδιές και τους ήχους της Άνοιξης. Στροβιλιζόταν χαρούμενα ρίχνοντας στο πάτωμα όλα τα ελαφριά αντικείμενα, φούσκωνε τα φορέματα και μπέρδευε παιχνιδιάρικα τα μαλλιά των κοριτσιών, δείχνοντας πανέτοιμος να ταξιδέψει την επιθυμία τους.

Ο κόρες των ματιών της διαστάλθηκαν και η αύρα της έγινε μωβ...

Τα μακριά της δάχτυλα έκαναν γρήγορες κινήσεις, οι ευχές δίνονταν χορωδιακά από τη γυναικοπαρέα και τα τραπουλόχαρτα πήραν τη θέση τους πάνω στην ξύλινη επιφάνεια...

Πράγματι η πρώτη σκηνή άρχισε να σχηματίζεται ...

Ο καπετάνιος βγήκε βιαστικά από την κεντρική πόρτα του Αλεξάνδρειου Σπουδαστηρίου. Σήκωσε το γιακά του παλτού του, για να προστατέψει το πρόσωπο του από το χώμα που σηκωνόταν λόγω του άστατου δυνατού κρύου αέρα, που έπαιζε μαζί του, σπρώχνοντας τον σε κάθε του βήμα προς τα εμπρός. Τα μάτια του έπεσαν πάνω στην γέρικη καρυδιά που βρισκόταν στο κέντρο του προαυλίου χώρου και της οποίας τα κλαδιά υποκλίνονταν στη βίαιη πνοή του.

Απέναντι του, στο βάθος, την καγκελόπορτα περνούσε μια γυναίκα. Συγκρατούσε με το ένα χέρι το πλατύγυρο καπέλο της ενώ ξανθές κυματιστές τούφες από τα μαλλιά της έδερναν αλύπητα το πρόσωπο της, εμποδίζοντας την να δει καθαρά.