ΑΝΑΡΜΟΣΤΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ - ΣΙΡΟΚΟΣ

ΚΕΦ 17

Έναν μήνα και κάτι αργότερα...

Ο ουρανός είχε φορέσει το μαύρο του ένδυμα, όταν ο Σιρόκος έδενε στην προβλήτα πριν από μία ώρα.
Ο Κρις έβλεπε την άτυπη γιορτή της υποδοχής του που εξελισσόταν σε πραγματικό πανηγύρι, από το παράθυρο του γραφείου του. Έτσι συνέβαινε πάντα έξω από κάθε ναυτιλιακή εταιρεία, όταν ένα καράβι κατάφερνε να επιστρέψει σώο στο λιμάνι της Νος μετά από υπερβολική καθυστέρηση λόγω του άστατου καιρού.

Οι οικογένειες του πληρώματος συνωστίζονταν από νωρίς στην αποβάθρα. Θορυβημένες και ανήσυχες περίμεναν τους ανθρώπους τους που πάλευαν με τα κύματα.
Οι σκηνές επανασύνδεσης των οικογενειών με τα πληρώματα ήταν φορτισμένες συναισθηματικά, άκρως συγκινητικές. Μάνες, κόρες, αδερφές, γιαγιάδες, θείες, ερωμένες γραπώνονταν δακρυσμένες πάνω στα κουρασμένα ναυτάκια για να εκδηλώσουν την υπέρμετρη αγάπη τους.
Όλα τα δυσάρεστα γεγονότα και διαφωνίες που είχαν προηγηθεί του ταξιδιού, έσβηναν με μια θερμή αγκαλιά, με ένα φλογερό φιλί, με ένα χάδι ή ένα παιδικό χαμόγελο.

Κατευθύνθηκε προς το μπουφέ και άδειασε μονορούφι την κανάτα με το δροσερό νερό. Η ζέστη ήταν αφόρητη και ο ιδρώτας έτρεχε σαν ορμητικό ποτάμι στην πλάτη του κάνοντας το πουκάμισο να κολλάει στο δέρμα του.

Εκνευρισμένος από τις αναποδιές και εξουθενωμένος από την αϋπνία κάθισε στην καρέκλα του γραφείου του και άρχισε να γράφει τα συμβάντα του ταξιδιού στο ημερολόγιο του Σιρόκου, με διαλείμματα.

Ο προορισμός του ήταν το Μπατσίρι. Λίγο πριν φτάσει στο λιμάνι, μια απρόσμενη θαλασσοταραχή τον κράτησε δέσμιο σε έναν μικρό κολπίσκο που δεν είχε πρόσβαση στην ενδοχώρα, για τρεις ολόκληρες, αναθεματισμένες μέρες.
Η οδυνηρή συνέπεια αυτού ήταν ότι δεν κατάφερε να ειδοποιήσει κανέναν για την κατάστασή τους.

Οι πόρτες του γραφείου του άνοιγαν και έκλειναν. Άνθρωποι έμπαιναν και έβγαιναν μεταξύ αυτών και ο Νιλς. Ήρθε εσπευσμένα από το Μέγαρο αφού η καθυστέρηση του Σιρόκου είχε ξεπεράσει κάθε προηγούμενη, όπως και το παράλογο του άστατου καιρού, καθώς ήταν Ιούνιος και δεν προβλεπόταν τέτοιο καιρικό φαινόμενο που πυροδοτούσε τη φαντασία με τα χειρότερα σενάρια. Οι εφημερίδες των τελευταίων ημερών, που είχαν στοιβαχτεί πάνω στο γραφείο του, ενίσχυαν τα σενάρια αυτά με τίτλους εξωφρενικούς και φοβικούς με αναφορά στο τέλος του κόσμου.

Αργότερα απέμεινε μόνος και ηρέμησε και το μυαλό του άρχισε να λειτουργεί ξανά.
Τέσσερις ή πέντε νύχτες; Δεν θυμόταν. Τόσο είχε τάξει στον εαυτό του ότι θα ξάπλωνε μαζί της. Όχι παραπάνω.
Έκλεισε το ημερολόγιο του Σιρόκου και με τις παλάμες του κάλυψε τα μάτια του.