ΑΝΑΡΜΟΣΤΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ - ΣΙΡΟΚΟΣ

ΚΕΦ 14Γ

- Σας ευχαριστώ για όλα, σας χρωστώ τη ζωή μου, είπε συγκινημένη η Λίλιαν.

- Δεν υπάρχει λόγος να με ευχαριστείς κορίτσι μου, ήταν γραφτό της Mοίρας να γίνουν έτσι τα πράγματα.

- Έχω διαφωνίες με τη Mοίρα μου κύριε Λιτς, με βασανίζει.

- Εγώ το βλέπω αλλιώτικα, σε γλιτώνει όταν έρθουν τα δύσκολα και σου βάζει πάντα κάποιον από δίπλα για να σε προσέχει, είπε συνωμοτικά.

- Λέτε; ρώτησε και στα χείλη της σχηματίστηκε ένα χαμόγελο από την καλοσυνάτη δήλωση του. 

Ο Λιτς σήκωσε το χέρι του και έδειξε με μία κυκλική κίνηση το χώρο, υπονοώντας τον Κρις Κοχέιν.

- Μεγάλο ψάρι έπιασες κορίτσι μου, ελπίζω το αγκίστρι σου να βαστά γερά.

Αν και η αυθάδειά του τής φάνηκε κωμική, το χαμόγελο της ξεθώριασε και τα ωχρά της μάγουλα πήραν φωτιά.

- Δεν καταλαβαίνω τι μου λέτε κύριε Λιτς.

- Και φυσικά καταλαβαίνεις. Τον ξέρω χρόνια και δεν τον έχω ξαναδεί να τρέχει πίσω από ποδόγυρο και πιστέψτε με είχε και έχει να διαλέξει ανάμεσα σε πολλούς.

- Κάνετε λάθος. Εγώ εργάζομαι για τον κύριο Κοχέιν, δήλωσε με ασταθή φωνή.

- Το βλέπω αυτό, απλά δεν φαίνεται μόνο αυτό.  Ήμουν και εγώ κάποτε νέος και ερωτεύτηκα, ξέρω τα σημάδια. Τον έχεις σημαδέψει.

Η Λίλιαν πήρε την πένα της και γύρισε τη σελίδα του ανοικτού βιβλίου. Άρχισε να γράφει, για να κρύψει την αμηχανία της.

- Δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, σας μιλώ ειλικρινά.

- Μην απολογείσαι σε μένα κορίτσι μου, εγώ σου βγάζω το σκουφί μου που τον κατάφερες, γιατί ο καπετάνιος σου είναι ιδιότροπος άνθρωπος, σαν όλους τους ανθρώπους που περνούν τη μισή ζωή τους στη θάλασσα, αλλά οι μεγαλοκυράδες που κουτούπωσε παλιότερα αν το ανακαλύψουν, θα στάξουν δηλητήριο...

Κούνησε το κεφάλι του αριστερά δεξιά προβληματισμένος.

...Τελοσπάντων να προσέχεις. Η ζήλια κάνει τις γυναίκες εκδικητικές, να το θυμάσαι αυτό, είπε και έφτυσε τον κόρφο του.