ΑΝΑΡΜΟΣΤΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ - ΣΙΡΟΚΟΣ

ΚΕΦ 18

Μερικές εβδομάδες αργότερα

Στρίμωξε το σώμα του στη στενή εσοχή που σχημάτιζαν δυο βιβλιοθήκες και μια κολόνα της Δημόσιας Βιβλιοθήκης. Κατόπιν κοίταξε μέσα από το μικρό παραλληλόγραμμο κενό που άφηναν δυο ανισοϋψή βιβλία, τη φιγούρα της να κινείται ζωηρά στον χώρο του αναγνωστηρίου, ανάμεσα στα τραπέζια και να χαμογελά στην Ισαβέλλα και στην Λουσία που την περίμεναν.

Έδειχνε ευτυχισμένη και αναρωτήθηκε αν είχε συμβάλει έστω ένα μικρό μερίδιο στην ξεγνοιασιά και την ευτυχία της. Ήταν δυνατόν αυτό; Θα το ήθελε.

Το δέρμα της έλαμπε, τα μάτια της ήταν φωτεινά, το φιλήδονο κορμί της κινούνταν όλο χάρη, αιχμαλωτίζοντας τα λάγνα αντρικά βλέμματα που καταβρόχθιζαν την παρουσία της και τάραξαν τις ανασφάλειες του για ακόμη μια φορά.

Έριξε μια ματιά στο δέρμα των χεριών του, ήταν θαμπό και σκασμένο από την αρμύρα της θάλασσας και οι παλάμες του ήταν γεμάτες κάλους από το πηδάλιο. Παρά τα είκοσι οχτώ του χρόνια, οι πρώτες άσπρες τρίχες είχαν φυτρώσει στους κροτάφους και στο γένι στο πιγούνι του.
Δυο βαθιές ρυτίδες στις άκρες των ματιών του δεν εξομαλύνονταν πλέον μετά από έναν καλό ύπνο. Ο ολόσωμος καθρέπτης στην κρεβατοκάμαρα του στη Μεγάλη Βίλα ήταν ο αδιάψευστος μάρτυρας των εμφανησιακών αλλαγών και της σωρευμένης κούρασής του.

Αναρωτήθηκε αν ήταν ακόμα ο όμορφος καπετάνιος της Νος ή μήπως είχε χάσει προ πολλού αυτόν τον τίτλο που τον έκανε ακαταμάχητο στις γυναίκες όλων των ηλικιών. Αναρωτήθηκε αν ήταν όμορφος για εκείνην. Αρκετός, για να του είναι αφοσιωμένη, για να τον περιμένει, για να υπομείνει το κακόφημο παρελθόν του.

Θλιβερό συμπέρασμα για τον εγωισμό του, δενόταν μαζί της και όχι μόνο. Πλέον ήταν επιτακτική ανάγκη να τη συναντά μετά από κάθε ταξίδι και σαν να μην του έφτανε αυτό, ενώ βρισκόταν μαζί της όλο το προηγούμενο βράδυ, τώρα την παρακολουθούσε πίσω από μία κολόνα. Είχαν περάσει μόλις τρεις ώρες από τη στιγμή που εγκατέλειψε το κρεβάτι της και τα χάδια της κι όμως το σώμα του αισθανόταν έντονα την έλλειψη της. Ήθελε κι άλλο ένα φιλί, κι άλλο ένα άγγιγμα.

Ένας χαμηλός θόρυβος στ' αριστερά του, τόν έκανε να στρέψει το βλέμμα προς τον ήσυχο διάδρομο και μετά στον τοίχο που δέσποζε το τετράγωνο ξύλινο ρολόι.

Ο κούκος έκανε τη μεγαλειώδη εμφάνιση του, ανοιγοκλείνοντας τα μικροσκοπικά πορτάκια της φωλίτσας του για να αναγγείλει τη δεκάτη πρωινή ώρα. Μα έμεινε βουβός. Ο καημένος είχε φιμωθεί μηχανικά, γιατί είχε την ατυχία να συνοδεύει ένα ρολόι Δημόσιας βιβλιοθήκης.