ΑΝΑΡΜΟΣΤΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ - ΣΙΡΟΚΟΣ

ΚΕΦ 6

Ο μικρός Τζίνο στεκόταν μπροστά από την κλειστή δίφυλλη πόρτα και κοιτούσε από τη χαραμάδα του ενός εκατοστού, το σκηνικό που διαδραματιζόταν μέσα. Από τη στάση του φαινόταν πως αυτό που παρακολουθούσε δεν του άρεσε. Το δεξί χεράκι του είχε γίνει γροθιά  ενώ με την μύτη της γαλότσας του κλωτσούσε το πάτωμα. Το προσωπάκι του ήταν θυμωμένο. Ο Κρις βημάτισε γοργά προς το μέρος του. Στάθηκε για ένα δευτερόλεπτο από πάνω του και κοίταξε μέσα στο γραφείο του.

Είδε έκπληκτος τον Δόραν να βρίσκεται πολύ κοντά στη δεσποινίς Νουράνο.
Της μιλούσε ακατάπαυστα και σιγανά.
Ελάχιστες συλλαβές που έφταναν αλλοιωμένες ηχητικά στ' αυτιά του, ξεπετάγονταν σαν γρυλίσματα από τα προφανώς σφιγμένα δόντια του.

Την κρατούσε δυνατά από τον αγκώνα, τόσο δυνατά ώστε οι αρθρώσεις του είχαν στραγγίξει από το αίμα. Είδε τη γυναίκα να μετακινείται δυο βήματα προς τα πίσω και να τραβά το χέρι της επίμονα, δίχως όμως να μπορεί να το ελευθερώσει από το κράτημά του. Τον πάκο με τα χαρτιά που κρατούσε, τον είχε εφαρμόσει σαν πανοπλία πάνω στο στήθος της. Δεν μπορούσε να καταλάβει τι της έλεγε. Έβλεπε μόνο τα μάτια της να τον καρφώνουν με απέχθεια.

Πήρε μια βαθιά ανάσα για να κατευνάσει την οργή που θέριεψε μέσα του και έστειλε το ανήσυχο αγόρι στο γραφείο του Νιλς. Τον πρόσταξε να περιμένει εκεί ωσότου τον φωνάξει ο ίδιος. Ο μικρός τον υπάκουσε δυσαρεστημένος. Μετά άνοιξε τη συρόμενη πόρτα με θόρυβο.
Ο Δόραν ελευθέρωσε τον αγκώνα της και απομακρύνθηκε αμέσως από δίπλα της. Όταν γύρισε προς τον Κρις, δεν είχε προλάβει να αλλάξει το ύφος του προσώπου του σε ευχάριστο, παρέμεινε στιγμιαία βλοσυρό. Αμέσως μετά φόρεσε ένα τυπικό χαμόγελο στα λεπτά χείλη του.

- Τι κάνεις Κοχέιν; Ήρθα να μάθω τα νέα από σένα. Φτηνά τη γλιτώσατε είπε ο Λαν.

Η φωνή του ακουγόταν σταθερή και υποτονική, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα προηγουμένως. Ο Κρις προσποιήθηκε πως δεν αντιλήφθηκε την πρότερη κατάσταση.

- Να τα πούμε αύριο Δόραν, είμαι κουρασμένος και έχω αρκετή δουλειά ακόμα.

Κάθισε στην καρέκλα του κοιτώντας τα ανοιχτά βιβλία πάνω στο γραφείο του. Έριξε μια φευγαλέα ματιά στη Λίλιαν που τώρα είχε μια ήρεμη έκφραση στο χλωμό πρόσωπο της. Κρατούσε ίσιο το σώμα της και διάβαζε τα χαρτιά της. Το χέρι της έτριβε διακριτικά τον πονεμένο αγκώνα της.