ΑΝΑΡΜΟΣΤΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ - ΣΙΡΟΚΟΣ

ΚΕΦ 14

Κοκκινογένης, μαυριδερός Λιτς, έτσι τον αποκαλούσαν τα ναυτικά πληρώματα στην πιάτσα, εξαιτίας των κόκκινων μαλλιών του και της κοκκινωπής κοντοκουρεμένης τριγωνικής γενειάδας του. Τα τελευταία χρόνια είχε προστεθεί και ο χαρακτηρισμός μαυριδερός, γιατί το έντονο καλοκαιρινό του μαύρισμα δεν έσβηνε από το δέρμα του τη χειμερινή περίοδο, σαν να ήταν ανεξίτηλο.

Είχε μέτριο ανάστημα, δυνατό σώμα, στενούς γοφούς και πολύ καλό αριστερό χέρι στην πυγμαχία. Τα αμυγδαλωτά μαύρα μάτια του, τα σαρκώδη χείλη του και ο καλοπροαίρετα πειραχτικός χαρακτήρας του, τόν είχαν κάνει ανάρπαστο στις γυναίκες, στα νιάτα του, αλλά και τώρα στα σαράντα πέντε του χρόνια τα καλοκατάφερνε με τις όμορφες σουρλουλούδες στα καταγώγια που σύχναζε.

Αν και δεν συμπαθούσε τους Κοχέιν, είχε ξεκινήσει μια συνεργασία με τη ναυτιλιακή Κόραλ. Έβρισκε έμπειρους ναύτες για τα καράβια τους, εγγυόμενος στα παλικάρια την τακτική πληρωμή, την αξιοπρεπή συνεργασία με τον Κρις Κοχέιν και την ασφάλεια του ταξιδιού. Το τελευταίο του φαινόταν κάπως αστείο και ειρωνικό με βάση την προϊστορία του με τους Κοχέιν.

Ωστόσο είχε διαπιστώσει πως ο εγγονός, δεν έμοιαζε στον φιλοχρήματο παππού του. Ο Κρίστοφερ Κοχέιν ο νεώτερος ήταν ένας αξιόπιστος καπετάνιος, που δεν ριψοκινδύνευε τη ζωή του και τις ζωές των πληρωμάτων του στη θάλασσα για ένα πουγκί χρυσά νομίσματα παραπάνω και αυτό από μόνο του ήταν αρκετό για ανταποκριθεί ο Λίτς στις απαιτήσεις του Κρις. Επιπρόσθετα φερόταν ευγενικά στους ναύτες σε σχέση με τον πατέρα του, τον Τζένερ.

Ήταν μεσημέρι και καθόταν για τουλάχιστον για μισή ώρα στον προθάλαμο των γραφείων των Κοχέιν, κρατώντας τις συστατικές επιστολές δυο ναυτών.

Κάθε τόσο έστρεφε τα μάτια του στην κλειστή πόρτα του Κρις. Από μέσα ακούγονταν ομιλίες. Ήταν σίγουρος πως η δεύτερη σιγανή φωνή που άκουγε ήταν γυναικεία. Ευχήθηκε ο καπετάνιος να μην είχε απλώσει το ωράριο των νυχτερινών ερωτικών δραστηριοτήτων του και σε μεσημεριανές ώρες, γιατί τότε η αναμονή του θα μεγάλωνε δραματικά και η υπομονή δεν άνηκε στις αρετές του χαρακτήρα του.

Το γεγονός ότι δεν άκουγε βογγητά αλλά μόνο ομιλίες ήταν το λιγότερο ενθαρρυντικό. Πράγματι η κλειστή δίφυλλη πόρτα άνοιξε μερικά λεπτά αργότερα. Ο Κρις τού έγνεψε να μπει. Μια νεαρή γυναίκα βρισκόταν μέσα στην αίθουσα, αλλά όχι με τον τρόπο που το πονηρό μυαλό του φαντάστηκε. Καθόταν στο γραφείο του αφεντικού του, στην καρέκλα του και έγραφε νούμερα σε ένα βιβλίο. Λογιστικό βιβλίο, το αναγνώρισε. Από αυτά που τα αφεντικά γράφανε τους μισθούς των εργατών. Η επιφάνεια του επίπλου είχε καλυφθεί πλήρως από έγγραφα, επιστολές και άλλα μικρά ή μεγάλα ανοικτά βιβλία.