ΑΝΑΡΜΟΣΤΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ - ΣΙΡΟΚΟΣ

ΚΕΦ 23

Ο Θραντ Ντάνο, κατά το παρελθόν και για πολλά συνεχόμενα έτη, αποτέλεσε μέλος της στενής προσωπικής φρουράς του Τζένερ Κοχέιν. Διακρίθηκε για τη γενναιότητα, την εχεμύθεια και το ιδιαιτέρως εύστροφο μυαλό του. Όταν η ηλικία του προχώρησε τόσο ώστε να μην του επιτρέπει να τρέξει όσο γρήγορα θα ήθελε, όπως είχε δηλώσει αυτοσαρκαζόμενος, αποσύρθηκε από την υπηρεσία φύλαξης αριστοκρατών.

Αν και ήδη διένυε την έκτη δεκαετία της ζωής του, δεν μπορούσε να καθίσει με σταυρωμένα τα χέρια, άπραγος, όπως οι περισσότεροι συνομήλικοι του. Έτσι επέλεξε να πραγματοποιήσει ένα από τα όνειρα του. Άνοιξε ένα γραφείο ερευνών με σκοπό την αναζήτηση εξαφανισμένων ανθρώπων. Αυτός ήταν και ο λόγος, που το τελείωμα αυτής της εβδομάδας, τόν έβρισκε να περπατά προς τη Μεγάλη Βίλα των Κοχέιν.

Αραιές, χοντρές στάλες βροχής τόν πιτσίλισαν, προτρέποντας τον να κοιτάξει προς τον συννεφιασμένο ουρανό. Ο Σεπτέμβριος έβαλε τα δυνατά του να διώξει τη ζέστη, ποτίζοντας ελαφρά την πλάση, αλλά απέτυχε να ξεγελάσει τους κατοίκους της Νος, που συνέχιζαν τους νωχελικούς περιπάτους στην κεντρική αγορά της.

Έσπρωξε τη βαριά καγκελόπορτα παρατηρώντας με ενδιαφέρον την πυκνή, καλλωπιστική βλάστηση στον περιβάλλοντα χώρο. Βημάτισε αργά στο πέτρινο μονοπάτι, σύροντας ελαφρά το δεξί του πόδι που χώλαινε μόνιμα μετά από πυροβολισμό σε μονομαχία.

Μια ριπή δυνατού αέρα έκανε μερικά κόκκινα, ώριμα άνθη να δραπετεύσουν από τη βουκαμβίλια, που υψωνόταν περήφανα στον δυτικό τοίχο της Βίλας, να στριφογυρίσουν ξέγνοιαστα για λίγο και μετά να στοιβαχτούν μαζί με άλλα στο πλάι του λευκού μαρμάρινου πλατύσκαλου της κεντρικής εισόδου.

Κτύπησε διακριτικά το στρογγυλό μπρούτζινο ρόπτρο με τη σκαλιστή κεφαλή λέοντα. Η πόρτα άνοιξε σχεδόν αμέσως από τον οικοδεσπότη της Βίλας, εκπλήσσοντας τον ηλικιωμένο άντρα, κάνοντας τον να υποπτευθεί την υπέρμετρη αδημονία του για τις ειδήσεις που θα του έφερνε.

Ο καπετάνιος, που φορούσε ακόμα τη στολή του, το οποίο σήμαινε ότι μόλις είχε επιστρέψει από το ταξίδι του, τόν χαιρέτησε με ένα ευγενικό μειδίαμα και τόν οδήγησε στο πολυτελές γραφείο του.

Ο ερευνητής κάθισε σε μια πολυθρόνα ρίχνοντας σποραδικά τα έμπειρα μάτια του πάνω στον νεαρό άντρα, ο οποίος αν και κατέβαλε φιλότιμες προσπάθειες να δείχνει ήρεμος, εξέπεμπε νευρικότητα σε κάθε του κίνηση. Το πρόσωπό του είχε ενδυθεί μια πέτρινη μάσκα για να κρύψει το ευάλωτο εσωτερικό του αλλά αποτύγχανε.