ΑΝΑΡΜΟΣΤΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ - ΣΙΡΟΚΟΣ

ΚΕΦ 11

Mετά από τρεις μέρες και ενώ η Λίλιαν δεν είχε επιστρέψει ακόμα από το ταξίδι της, ο Κρις επισκέφθηκε την Ισαβέλλα Κέλεαρ.

- Κάθισε Κρις. Τι μπορώ να κάνω για σένα; ρώτησε πρόσχαρα και ένα φωτεινό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη της.

Τακτοποίησε με ιδιαίτερη φροντίδα τις πτυχές του χυτού φορέματος, σχεδόν χαϊδολόγησε το μέρος της κοιλιάς της όσο καθόταν στην καρέκλα του γραφείου της.

- Θέλω να μιλήσουμε για τη δεσποινίς Νουράνο, αποκρίθηκε παρατηρώντας την, σκεπτόμενος, αν ο Νιλς είχε καταφέρει να σκαρώσει το μωράκι που τόσο επιθυμούσε.

- Για ποιό θέμα; Συνοφρυώθηκε.

- Θέλω να μου πεις τι σχέση έχει με τον Κρος;

Τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα.
- Τι εννοείς;

- Δεν έχετε συζητήσει; Την ενοχλεί και μην το αρνηθείς.

- Έχω αντιληφθεί μια ένταση στην επικοινωνία τους αλλά δεν έχει αναφερθεί στον καπετάνιο Κρος. Είναι μια συζήτηση που αποφεύγει και σέβομαι την επιθυμία της, κόμπιαζε...
Εσύ πως το έμαθες;

- Τι προσπάθησες να συζητήσεις και το απέφυγε;

- Υπήρξε ένα περιστατικό πριν από λίγο καιρό που μου έκανε εντύπωση. Συνέβη το διάστημα που κάναμε την πρώτη αίτηση επέκτασης της άδειας του Σπουδαστηρίου, ο πατέρας του καπετάνιου ήταν επίτροπος τότε. Είναι ανάπηρος πολέμου όπως γνωρίζεις, καθηλωμένος σε αμαξίδιο, οπότε για να μας επισκεφθεί χρειάστηκε συνοδό. Παρακάλεσε τον γιο του να βοηθήσει. Ήρθε διαφορετική μέρα από τους άλλους επίτροπους λόγω της κατάστασης της υγείας του.

Η Λίλιαν κι εγώ τους οδηγήσαμε στον πρώτο όροφο για να ελέγξει την πτέρυγα. Προκειμένου να ανέβει τη μαρμάρινη σκάλα, ο καπετάνιος και ο Ρέγεν τόν μετέφεραν στα χέρια.

Ο Ρέγεν, στο μέσον του ελέγχου, με κάλεσε για κάποιο πρόβλημα που παρουσιάστηκε στις κουζίνες. Η Λίλιαν έμεινε μόνη της με τον επίτροπο και τον γιο του. 

Όταν ολοκληρώθηκε ο έλεγχος, χαιρέτησαν ευγενικά και ωραία όπως συνηθίζεται και έφυγαν. Όμως ο καπετάνιος τήν κοιτούσε συνέχεια. Θυμάμαι το βλέμμα του καρφωμένο πάνω της. 

Το ίδιο βράδυ, μετά το σχόλασμα, τήν περίμενε στην καγκελόπορτα του Σπουδαστηρίου. Έγινε φασαρία μεταξύ τους. Βγήκαμε έξω με τον Ρέγεν αλλά μέχρι να διασχίσουμε το προαύλιο, είχαν ηρεμήσει. Ο καπετάνιος ζήτησε συγνώμη και έφυγε. Δεν τον ξαναείδαμε στο Σπουδαστήριο.