ΑΝΑΡΜΟΣΤΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ - ΣΙΡΟΚΟΣ

ΚΕΦ 20

Ο κόκκινος ήλιος έκανε βουτιά μέσα στον ασημένιο καθρέφτη της θάλασσας. Οι δυνατές φωνές των αξιωματικών που έδιναν παραγγέλματα πρόδιδαν ότι ο Σιρόκος έδενε στην προβλήτα. Σε λίγα λεπτά ο ήσυχος χώρος θα έσφυζε από ζωή. Η κεντρική πύλη της ναυτιλιακής εταιρίας έχασκε ορθάνοικτη, ενώ ο μοναδικός φρουρός που ξεροστάλιαζε είχε στυλώσει τα μάτια του προς το καράβι.

Ο Λιτς καθόταν στην άκρη στο μακρόστενο ξύλινο παγκάκι, στον προθάλαμο των Κοχέιν. Κρατούσε στα χέρια του δυο συστατικές επιστολές και της μελετούσε. Τέτοιες ώρες πάντα περίμενε μόνος τον καπετάνιο. Τούτη τη φορά είχε στριμωχτεί με άλλους δύο επισκέπτες.

Ο περιποιημένος και καλοντυμένος γεράκος με τα στρογγυλά γυαλάκια που καθόταν ακριβώς δίπλα του, έδειχνε νευρικός. Ο ιδρώτας έτρεχε σαν καταρράκτης πάνω του και ξεφυσούσε όλη την ώρα. Κρατούσε σφικτά στην αγκαλιά του τρία χοντρά λογιστικά βιβλία. Μερικές φορές κοίταζε με την άκρη του ματιού του, τον Λιτς και κάθε τόσο έλεγχε τη δεξιά τσέπη του σακακιού του με το χέρι του, κτυπώντας την ανάλαφρα. Ακόμα πιο συχνά γυρνούσε τo κεφάλι του προς την είσοδο. Ο θόρυβος που ακουγόταν και αποδείκνυε την έλευση του Σιρόκου τού είχε δημιουργήσει μεγαλύτερη αγωνία και ταραχή.
Ο Λιτς δεν άντεξε.

- Χαλαρώστε κύριε. Ο καπετάνιος δεν είναι τέρας, άνθρωπος είναι.

Ακατανόητες συλλαβές είχε μουρμουρίσει για απάντηση ο γεράκος και είχε υψώσει το πηγούνι του ενοχλημένος από την παρατήρηση του Λιτς.

Από εκείνη τη στιγμή δεν ξαναμίλησαν.

Δίπλα από τον γεράκο καθόταν ένα παλικάρι με μακριά ίσια μαλλιά που έφταναν μέχρι τους ώμους του. Είχε ένα γλυκό, αγγελικό πρόσωπο και ήταν γεροδεμένο, μα μισοριξιά.
Η Φύση του τα είχε δώσει όλα σε ομορφιά, μα ξέχασε να τόν τεντώσει λιγάκι παραπάνω για να ψηλώσει, σκέφτηκε ο Λιτς.
Όλο το διάστημα της αναμονής τους, ο Ματίς Μπλάνκο πηγαινοερχόταν και μιλούσε ψιθυριστά στον αγγελοπρόσωπο, σχεδόν άηχα, ρίχνοντας κλέφτες ματιές στον γεράκο, ένδειξη ότι τον σχολίαζαν.
Ο Λιτς δεν είχε καταφέρει να διακρίνει τι έλεγαν παρόλο που είχε την ικανότητα να διαβάζει τα χείλια.

Οι ομιλίες και η κινητικότητα του πληρώματος του Σιρόκου έφτανε όλο και πιο έντονη μέχρι τα αυτιά του. Το φως που έμπαινε ελεύθερα από την κεντρική πύλη και χυνόταν αβίαστα μέχρι τον προθάλαμο άρχισε να διακόπτεται από τους ανθρώπους που εισέρχονταν βιαστικά στη ναυτιλιακή Κόραλ.