Kiss or Kill ❦ sakuatsu

ep.38

oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın <3

***

Sakusa(?) Kiyoomi

"Öp ya da öldür!" Evden içeri girdiğim anda Atsumu'nun bağırmasıyla sıçrayarak kafamı kapı pervazına vurdum. Kafamdaki acıyı bile tam anlayamadan bana doğrulttuğu bıçakla ikinci şoku yaşamıştım.

"Ne yapıyorsun manyak herif?" Atsumu bıçağı biraz daha bana doğru yaklaştırdı.

"Öpüşecek miyiz yoksa seni öldürmem mi gerekiyor?" Bir elimle bıçağı tutan bileğini kavrayarak bizden uzaklaştırdım, diğer elimi beline sarıp kendime çektim ve dudaklarımızı birleştirdim.

"Sana yemin ederim, bu oyun böyle değildi." Atsumu şeytani kıkırtısıyla benden uzaklaştı. "Öp desen öperdim bunu biliyorsun."

"Günlerdir başımıza bir iş gelmedi, yani markette teyzeyle çamaşır suyu kavgası yapmanın dışında." Göz devirdiğim sırada içeriye ilerlemişti, kapıyı kapatarak ayakkabılarımı çıkardım ve onu takip ettim. "Bu yüzden biraz heyecanlı olmasını istemiştim." Mutfağa girdiğimizde bıçağı lavabonun içine bıraktı. "O teyzeye karşı kaybettiğine inanmıyorum, düğünden sonra çok paslandın."

"Bastonu vardı."

"Biliyorum, videoyu sıkıldıkça izliyorum kaçırdığım bir nokta yok."

"Eşin dayak yerken gülerek videoya almış olman etik mi?"

"Az önce boğazına bıçak dayadım farkındaysan, benim etik anlayışım biraz farklı." Masaya otururken yüzünde bir sırıtma vardı. "Ayrıca biz mi evlendik yoksa arkadaşlarımız mı emin değilim bile."

"Teklifimi kabul etseydin boyle olmazdı." Karşısına otururken masanın üzerinde duran fındıklardan bir tane alarak ağzıma attım. "Hem böylesi daha iyi oldu."

"Arkadaşlarımızın bizim yerimize bize evlenme teklifi etmesi mi?" Hafifçe omuz silktim.

"İkimiz de fazla inatçıyız ve evlenmemiz gerekiyordu." Atsumu'nun bakışları önündeki bardağa doğru kaydı, yüzünün asılmaya başladığını fark ettiğimde boğazımı temizledim. "Sorun ne sevgilim?"

"Hiçbir şey." Yüzüne bakmaya devam ettiğimde kafasını kaldırarak bana baktı. "Sadece şeyi merak ediyorum; aileni, aileni merak ediyorum." Derince nefes alarak bakışlarımı kaçırdığımda dikleşti. "Bunca zamandır sen bahsetmiyordun diye sormamaya çalıştım ama artık sevgili değiliz ve..."

"Evliyiz."

"Düğüne bile çağırmadın, bilmeye hakkım yok mu?" Ne cevap vereceğimi düşünmek için biraz bekledim. Ailemi konuşmak bunca zaman boyunca hiç aklıma gelmemişti. Benim için gereksiz bir ayrıntıydı.

"Elbette var Atsumu ama...." Elimi cebime atarak göstermek için biraz daha beklemeyi düşündüğüm kartı çıkardım. "Onlar hayatım boyunca sadece maddi olarak yanımda oldular, hatta uzun zamandır maddi destek bile almıyorum." Dikkatli bir şekilde beni izlemeye çalışsa bile gözü elimdeydi. "Onları geride bıraktım, soy adımı bile geride bıraktım." Kartı ona doğru uzattığımda hızla elimden çekti. Bu haline istemsizce kıkırdadığımda anlık olarak tersçe bakmasına neden olmuştum.

"Bu..." Mırıltısı yarıda kesilirken gözlerini kırpıştırdı. "Bunu, nasıl, yani, sen?" Kafasını kaldırarak yüzüme baktığında gülümsedim. "Ne ara?"

"Bir süredir uğraşıyordum, sandığım kadar kolay bir şey değilmiş." Atsumu'nun gözleri dolmaya başladığında dudağımı ısırdım, ağlayacağını tahmin etmiştim. "Artık yeni bir ailem var, değil mi?" Oturduğu yerden kalkarak hızlı bir şekilde üzerime atladığında sandalye geriye doğru kaydı, son anda masaya tutunarak düşmekten kurtulduğumda Atsumu sıkıca boynuma sarılmıştı.