‡-C r i m i n a l-‡

Onun yeri benim yanım.

jfkwkfnwfj bu ne hız

dedim, eski luka yok!

hosgeldinizz!!!

***

Hayat, doğru kararlar vermeniz için size süre tanımaz.

Kimi insanlar aniden girer hayatınıza. Öylece kalıverir, kenardan izlersiniz. Her biri bir iz bırakıp anılarınızda yer edinerek çıkıp gider sonradan. Hayır, hiç kimse sonsuza dek kalmaz. Ne kadar isteseniz de sevdikleriniz bir gün sizden ayrılmak zorunda kalır ve buna engel olamazsınız çünkü düzen budur, dünya bunun üzerine kuruludur.

Fakat o kişiyi tanırken, onunla vakit geçirip de arkadaş olurken düşünecek vaktiniz yoktur ve aniden gelişen bu olaylar size sonradan düşünme hakkı tanıyabilir yalnızca.

Jungkook hayatıma aniden girdi. Bana fırsat sunmadan birkaç iz bıraktı, ve çıkıp gitti.

Ama eklemek istediğim bir şey var.

Yıllar sonra yeniden karşılaştığınız zaman, yine aynı duyguları hissettiğiniz özel kişiler vardır. Bunlar hayatınızda arkadaş rolünü üstlenmek yerine farklı noktalara ait, sizin bile ölçemediğiniz değerlere sahip kimselerdir. Onu tekrar gördüğünüzde, vay be, dersiniz. O kadar da geçici değilmiş duygular.

Yıllar geçmedi belki aramızda. Fakat sadece bir sürelik bir ayrılıktan sonra bile ona ihtiyaç duyduğumu hissederek telefona sarıldım. İlk o geldi aklıma. Bir suçlu olabilirdi ama beni kurtaracağına inandığım birisiydi o an için.

Ve dudaklarım dudaklarındayken anladım ki, o hayatımda bir süre yer edinip benden gidecek birisi rolüne hiç girmemişti. Şimdilik kim olduğunu kalbimde ölçüp tartamasam ve onu o an neden öptüğümü anlamasam bile o kesinlikle geçici bir arkadaş, hiç değildi.

"Vay be!" dedi Jimin arkamızdan ağzı açık bizi izlerken.

"Sence kaç saat öpüşecekler?"

Hoseok'un sesini duymamla bedenimde yer edinmeyen utanç birden yanaklarıma hücum etti ve yavaşça ayrıldım ondan. Alt dudağımı emen dudakları uzaklaşırken gözlerini aralayarak nefes nefese baktı yüzüme, tıpkı benim gibi. Göz göze bir süre bakıştığımız sırada kollarım hala omzunda duruyordu ve elleri belimi sıkı sıkıya kavramış bekliyordu. Pozisyon ne kadar hoşuma gitmiş olsa bile doğru bir yer olmadığını düşünerek geri çekildim ve parmak uçlarımda duruyor olmanın verdiği sızı kendini hemen hissettirdi.

Gözlerimi kaçırıp yere diktiğim sırada alt dudağımı ısırdım çünkü bunu yapabileceğimi hiç düşünmemiştim. Sanırım o anki korkum ve bir miktar paniğim, düşünmeden hareket etmeme sebep olmuştu fakat bunun için pişman olmadığımı hissettiren bazı duygularım kafamı karıştırıyordu.

"İyi misin?" dedi panikle elini yanağıma koyup yüzümü ona doğru çevirirken. Gözlerime bakmak istiyordu. Çekinsem dahi yüzüne baktım ve hafifçe kafamı salladım. "Yakalanacağız diye çok korktum. Son anda gittiler."

Kalbim ritmini yavaşlatmakta zorlanıyordu. Elleri yükselip saçlarımı okşadı ve benim aksime o çekinmeden yaklaşıp bir buse kondurdu tutamlarıma. Gözlerimi saniyelik kapattım. Tekrar açtığımda çok güzel bakıyordu gözleri bana.