İçime sinmeyen bir şeyler vardı bende düzeltip atıyorum şimdi <3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2022, Busan
O geri döndü. ______________________________________
Park Jimin
"İnanamıyorum dönmüş!"
"Tanrım, çok değişmiş."
"Eskiden şuradan neşeyle giren adamın şu an adımlarında bile öfke var."
"Aşırı değişmiş."
Dönmüştüm, Busan'a. Doğup büyüdüğüm ve öldüğüm şehire.
Karakoldaki insanlar kendi aralarında fısıldaşmaya devam ederken bakışlarım eski odamın üzerinde gezindi. O odayı en yakın arkadaşım ve aynı zamanda meslektaşım olan Sungwoon ile paylaşıyorduk.
O komiserdi ben ise amir. Ve gördüğüm üzere benim yerime başkasını almamış sadece kendi kalıyordu o odada. Hafifçe gülümseyip adımlarımı o odaya doğru çevirdim.
Gülümsemem her ne kadar içten olmasa da.
Sesimi kalınlaştırıp konuşmaya başladım. Onunla uğraşmayı özlemiştim. "Bu oda boş mu acaba?"
Derin bir nefes aldı. "Orası Jimin'in masası, boş değil."
Gülümsedim. "Ya kendisi oraya geçmek isterse?"
Sinirle başını dosyalardan kaldırdı. "Bela mısın lan sen-" diyemeden beni gördü. Gözleri kocaman açılırken odaya girdim ve sesimi düzelttim. "Hala dolu mu orası, komiserim?"
Gözleri dolarken kocaman gülümsedi ve üstüme atladı. Hayır, gerçekten atladı. Yere düştüğümüzde insanlar bizi dışarıdan görüp gülmeye başlamışlardı. "Jimin! Seni ne kadar özledim haberin var mı? Tanrım, hiç değişmemişsin hala aynı boydasın."
Sinirle Sungwoon'u üzerimden ittim ayağıya kalktım. "Sende hiç değişmemişsin hala gerizekalısın."
Şirince gülümsedi ve omzuma yumruk attı. "En son lisedeyken böyle sarılmıştık. Mezun olurken seni bir daha göremeyeceğim diye sarılmıştım ama sonra bir baktım, aynı üniversitedeyiz. Sonra tekrar baktım aynı iş yerindeyiz, senden asla kurtulamıyorum."
