Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2023, Busan
Baba özlemi. ______________________________________
Roséanne Park
Yaşamayı 13 Ekim 2020 tarihinde bırakmıştım ben. Onun doğduğu ve benim öldüğüm gün. 3 yıldır onu görememenin acısı ile yaşıyordum. Gerçi neredeyse 3 yıla yakın bir süredir kendimde bile değildim. Eski Roséanne yoktu. O'nun kızıl güzeli yoktu. Yerine sadece kızı için nefes alan bir anne vardı.
Şu an Busandaydık. O'nun doğup büyüdüğü şehir de. Ve benim öldüğüm. O gün sadece o'nu değil, bebeğimi de kaybetmiştim. Küçük kızım çok büyük hasar almadığı için şanslıydım. Onu da kaybetseydim nefes alamazdım. Varlığından bile yeni haberdar olduğum bebeğimi kaybetmiştim.
Bu acıyla yaşayacak kadar güçlü değildim. Ben güçlü bir kadın değildim. Sadece kızı için gülümseyen ve buradan en kısa zamanda gitmeyi planlayan bir kadındım. Belli bir tarafım yok, sadece kendi tarafım vardı. Ben ve kızım.
"Anne, burayı çok özledim ama babamı ne zaman göreceğiz?"
Ah pekala, başka bir ülkede olan babasından bahsediyordu. Normalde Jeon Jungkook gibi bir adama asla inanmazdım fakat o'nun New York'daki fotoğraflarını ve yeni sevgilisi Myoui Mina ile olan fotoğraflarını görmeseydim belki. Şu an Busan da olması bir şeyi değiştirmiyordu.
"Babanı yalnızca şimdilik uzaktan görebilirsin, prenses." dedi Jungkook salona gelirken.
Cevap vermeyip kızıma bakarak gülümsedim ve yanağını okşadım. "Görmek istersen," diyip nefret dolu bakışlarımı Jungkook'a çevirdim. "Jungkook abinle gidebilirsin."
Mina gülümsedi. "Yaşasın! Babamı göreceğim! Kahramanımı göreceğim!"
Mina koşarak kendisi ile ilgilenen kadınla beraber yukarı çıktığında sinirle Jungkook'a döndüm. "Bende geleceğim! Kızımı senin gibi bir herifle asla tek bırakmam!"
Jungkook gülümsedi. "Nasıl istersen, ama yapacağın tek yanlış bir hareket canınıza mal olur."
Ardından telefonu çaldı. Kimin aradığına baktığında yüzünde masum bir tebessüm oluştu ve gözleri parladı. Hızla açıp kulağına götürdü ve uzaklaşmaya başladı. Fakat sesi geliyordu. "Bebeğim? Sorun ne?"
Böyle bir adamın sevgilisi olmasına şaşırmıştım doğrusu, kim onun gibi bir adamla beraber olmak isterdi ki?
"Bayan Park, dilerseniz kızınızın yanına çıkalım. Siz olmadan hiçbir şey yapmak istemediğini söyledi."
