Bu sefer sınır dolmadan bölüm atmayacağım. Random vb. gibi yorumlarla sınırı doldurmaya çalışmayalım lütfen.
İyi okumalar <3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mart, 2023
Özlem. ______________________________________
Park Jimin
Tek bir kelime. İnsanı hayata bağlayan tek bir kelime olabilir miydi? Yaşadığını, nefes aldığını hissettiği tek bir kelime olabilir miydi? Ya da duymayı beklediği ses?
Karşımda bana yaşlı gözleriyle bakan bir kız çocuğu vardı. Büyümüştü. Boyu uzamış, saçları uzamış, gözlerinin maviliği ortaya çıkmıştı iyice.
Yağmur yağdığı için saçlarım hala ıslaktı. Siyah saçlarımdan dökülen su damlaları yeri ıslatıyordu. Benim kızım tam karşımda duruyordu. Kalp atışlarım heyecandan mı, mutluluktan mı bilinmez kulaklarımda yankılanıyordu.
Koştu. Öyle bir koştu ki, özlemleydi bu koşuşu. Donup kalmıştım, hatta öyle ki bacağıma sarılıp ağlamaya başladığında bile tepki veremedim.
"Baba! Neden hiç gelmedin?"
Ben yıllardır size ulaşmaya çalışıyorum ama sen bunu bilmiyorsun.
Sungwoon yutkundu. "Ben demiştim bu kızın boyu Jimin'i geçer diye."
Mina dolu gözleriyle bana baktı. "Beni özlemedin mi baba?"
Sungwoon'un koluma vurması ile kendime gelmiştim. "Ne?"
Yavaşça eğildim. Gözlerim dolmuştu. Titreyen elimi kaldırdım ve yanağındaki yaşı sildim. Ardından elimi sarı saçlarına götürdüm. Okşadım yavaşça. Kollarını hızla boynuma sardığında burnuma.dolan çiçek kokusu ile kendimden geçmiştim. Ellerim minik bedenini sardığında yaşlar yanaklarımdan süzülüyordu. Kokusunu içime çektim.
Gözyaşları boynumu ıslatırken Lalisa ve Sungwoon da gözleri dolu bie şekilde bize bakıyorlardı.
Tam şu an tüm güçsüzlüğüm bitmişti. Güç kaynağım buradaydı çünkü.
"Bırak kızımı."
Ve yaşadığımı hissettiren bir diğer ses.
Tüm güzel duyguları bana öğreten kadın, yaşamam için bana neden veren kadın.
Yumduğum gözlerimi açtığımda karşımda onu gördüm. Kızıl saçları yerine kahverengi saçları gelmişti. Gözlerindeki ışıltı sönmüştü. Zayıflamıştı. Eskiden bana aşkla bakan gözleri şimdi nefretle ve öfkeyle bakıyordu.
