Amestec; Büyülü Mühür

Bölüm 36: 'Kusur'

Şuan normal miydi emin değilim ama salonda ki L koltukta oturmuş Mark'ın etrafımda dönerek bana azar çekmesini dinliyordum.

"Bunu daha kaç kere daha yapacaksın?"

Sesi kükreyerek çıkıyordu. Bense hala dün gece ne olduğunu anlamamıştım.

"Öldün diye ödüm koptu!"

Bu sefer bağırmasıyla yerimde sıçradım.

"Tanrı aşkına ne geçiyordu aklından!?'

Üzerimde ki yünlü baddaniyeye biraz daha sarıldım. Mark durarak bana döndü.

"Ne geçiyordu aklından dedim!"

Gözleri simsiyaha boyanmış etrafına öfke kusuyordu. Kocaman olmuş gözlerimle ona baktım. Kirpiklerimi bir kaç kez kırpıştırarak olayı idrak etmeye çalıştım. Mark kaşları çatık bana bakarken yutkundum.

"Dün gece ne yaptığımı hatır-"

Bağırarak sözümü kesti.

"Dün gece su sesiyle gözlerimi açtım! Her taraf sırıl sıklam olmuştu ve sen ortalıkta yoktun. Banyoya gittiğimdeyse küvetin içinde kıpırdamadan duruyordun."

Duraksadı ve bana baktı. Ardından da bağırarak ekledi.

"BUZ GİBİ SUYUN İÇİNDE!!"

Kaşlarımı çattım.

"Dün gece bunalarak gözlerimi açtım. Sonra da banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım. Gerisi yok."

Mark iyiden iyiye hiddetleniyordu.

"Beni neden uyandırmadın!?"

"Denedim, ama uyanmadın!"

Mark üzerime doğru geldi ve ellerini iki yanıma koyarak tehdit edermiş gibi bana yaklaştı.

"Benimle dalga mı geçiyorsun sen?! Nasıl uyanmadım? Ben Alfa'yım Alina! Senin nefes alışına bile uyanabilirim!"

Evet bende tıpkı Mark gibi sinirlenmeye başlamıştım. Sakin olmaya hiç niyetim yoktu. Kaşlarımı çatarak gözlerimi gözlerine kenetledim.

"Ben yataktan kalkarken neden uyanmadın o zaman? Ya da ben suyla uğraşırken? Ve dahası sana üzerimden kalkman için yalvarırken?!"

Sesim sonlara doğru iyice yükseldi. Kesinlikle geri adım atmaya niyetim yoktu.

"Tanrım! Konu bana nasıl döndü!?"

Hafif geri çekilirken bende ayağa kalktım. Ona göz devirirken üzerime baddaniyeye iyice sardım.

"Sen Alfasın ona da çözüm bulursun!"

Son sözlerimi söyleyip kaçar adımlarla yukarı kata çıktım. Aşağıda büyük bir kargaşa kopunca odaya girip kapıyı kilitledim. Sonra kendi kendime homurdanarak dolaba yaklaştım.

"Sanki o kilit tutcakmış gibi."

Kendi sözüme göz devirip dolabın kapağını açtım sinirden hala söylenmeye devam ediyordum.

"Alfaymış. Sorsan Alfa!"

Bir uzun kollu birde eşofman çıkardım. Üzerime giyerken söylenmeye devam ettim.

"Zaten hayvan gibi çullandı tepeme! Birde neden uyandırmadan diyor!"

Aşağıdan bir hırlama duyuldu. Boğazımı temizledim bu hırıltı uyarı içinde ve benim durmaya hiç niyetim yoktu. Duyacağını bildiğim halde bağırdım.

"Sözde Alfa! Ortalığı dağıtma!"

Kapının yanına geçtim, çökerek beklemeye başladım. Kapı öne doğru savrulduğunda sırıttım. Mark hiddetli hiddetli odaya girdi ve direkt bana döndü.