obsession - morwin

❜❜...𝐦𝐚𝐬𝐳 𝐦𝐢𝐧𝐮𝐭𝐞̨, 𝐚𝐛𝐲 𝐨𝐝𝐞𝐣𝐬́𝐜́.❜❜

Ostatni tydzień czerwca minął w ekspresowym tempie. W barze przygotowaliśmy się do obchodów czwartego lipca, a atmosfera wydawała się bardziej rodzinna niż zazwyczaj. Wszyscy z baru i kilku członków klubu było zaangażowane w organizacji baru na wielkie świętowanie.

Przez te parę dni bardzo mało się zmieniło. Dużo pracowałem i jeszcze dwa razy wyszedłem razem z Alexem i Avery. Staliśmy się sobie trochę bliscy, ale odczuwałem brak mojego przyjaciela. Ja i Ethan od tygodnia nie zamieniliśmy ani jednego słowa.

nawet nie wiem,

czy zdał do następnej klasy...

Męczyłem się prawie cały czas, walcząc z moimi myślami. Bardzo chciałem porozmawiać z brunetem, ale cholernie obawiałem się jakiejkolwiek konfrontacji z szesnastolatkiem. Nie miałem pojęcia, jak rozpocząć z nim rozmowę.

i czy w ogóle powinienem...

gregory i ja mieliśmy być sekretem

Z drugiej strony jedyne, co pragnąłem, to wykrzyczeć mu to wszystko, co ostatnio działo się w moim życiu. Wizje ze zmarłym Garenem, romans z szefem i pierdolone uczucia, które zaczęły mnie kontrolować. Od dobrych tygodni czułem, że to one kontrolowały moje życie, a nie ja je. Wszystko wymknęło się spod kontroli, a brak kontaktu z Ethanem staczał mnie na sam próg załamania.

To samo mogłem powiedzieć o Gregorym i jego towarzyszce. Blondynka wciąż za nim chodziła. Gdy Gregory był w barze, była z nim ona. Gdy on szedł do biura, ona za nim. Gdy był na zapleczu i palił papierosa, ona była u jego boku. To wszystko doprowadzało mnie do szaleństwa, a szczególnie nagła zmiana u starszego. Spojrzał na mnie może z dwa razy i nie był to ten sam wzrok, który pamiętałem. Był chłodny i zobojętniały, niczym za pierwszym razem, gdy spojrzałem w jego oczy.

Wpadłem na niego, gdy wychodziłem z biura Sana. Miał na sobie służbowy strój, który tak mi się wtedy spodobał. Być może, zachował się jak palant i egocentryk, ale pamiętam, jak mocno zaintrygował mnie.

Czułem, jakbym znów cofnął się do pierwszych dni, gdy Gregory wydawał się mi utrudniać pracę.

- Pojebie mnie zaraz. - mruknąłem, zakładając jedne ze starszych, ale najlepszych szerokich par jeansów, które miałem. Do tego ubrałem czarny, obcisły t-shirt i do tego założyłem szarą bluzę oraz białe nike. - Kuźwa, nie myśl o nim.

on nie myśli o tobie

Dziś mogłem sobie pozwolić na bardziej luźny outfit do pracy, ponieważ San wynajął jakiś kucharzy i barmanów na tą specjalną nocy. Przez chwilę przez moje myśli przeszła myśl, żeby ubrać się odświętnie.

ale kim ja jestem,

żeby nosić koszulę?

Gdy dochodziła godzina osiemnasta, opuściłem moje mieszkanie i zwinnie przebiegłem w dół schodów, napotykając przed wejściem do bloku blondyna.

- Ależ się odpierdoliłeś, Erwinek. - zaśmiał się cicho, poprawiając jego szarą bluzę, po czym poklepał się po jego baggy jeansach.

- Ty też nie wyglądasz najgorzej. - wywróciłem oczami, przeczesując szarawe włosy. - Mamy tam być za pół godziny. - mruknąłem, sprawdzając godzinę w telefonie.

- No to można się przejść spacerkiem. - wzruszył ramionami. - To chyba nie tak daleko, co?

Jak na początek lipca w Nowym Jorku, nie było aż tak gorąco. Mimo, że słońce od samego rana padało na ulice miasto, to poprzez chłodne powiewy wiatru spędzanie czasu na dworze to była sama przyjemność.