güzel akşamlaaar! yine geciktik farkındayım ama bundan sonra her cuma yeni bölümle gelmek için çabalayacağım inşallah. buralarda birilerinin kaldığını umut ediyorum varlığınızı hissettirirseniz çok sevinirim <3
|1.KISIM|
8.BÖLÜM:ANSIZIN YAKALANIŞ
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-Kerim Erginsoy.
Huzur, huzursuzluk. Ruhumun ikisi arasında debelendiğini hissettiğim çok zaman olurdu. Kimi zaman sebepsizce huzursuzluğa boğulur ve oradan uzun bir süre çıkamazdım, biri boynuma sarılmış gibi rahatsızlık veren tuhaf bir histi. Kimi zamansa yersizce fazla huzurlu hisseder, yaşamanın güzel olduğuna inanırdım ama o his fazla sürmeden giderdi.
Ama belirsizlik. Ama hissizlik.
Ne hissettiğimi bilmemek ve ne hissetmem gerektiğini de bilmemek. İçlerinde en zor geleni hep bu olmuştu.
Ve şimdi tam anlamıyla o anın içindeydim ve bunun tek sebebi algısızlıktı. Ne yaşandığını hiçbir şekilde algılayamıyordum. Hiç kimseyi sevmediğim kadar çok sevdiğim, yıllardır sevdiğim, kalbimin hatta ruhumun tamamını ona adayacak kadar çok sevdiğim Leyla, bana hislerimin karşılıklı olduğunu söylemişti. Söylemiş miydi? Bunu sahiden yapmış mıydı? Yoksa bu da gördüğüm yüzlerce rüya, kurduğum yüzlerce hayalden biri miydi?
Hayır... değildi. Yoksa dudaklarının nemini dudaklarımda hissetmeye devam edemezdim, kalbim bu kadar hızlı çarpmaya devam etmezdi, gözlerim görürdü ve ruhum boşlukta süzülmezdi.
O anlar sahiden yaşanmıştı.
Bana aşk itirafında bulunmuş ve hatta beni öpmüştü.
Sertçe yutkundum. Ellerimi yaslı olduğu kaldırıma sürttüm ve yağmurun sırılsıklam ettiği sokakta gözlerimi gezdirdim. Her yer sırılsıklamdı, ortalık toprak kokuyordu, hava gecenin esintisine karışmıştı ve her şey hayal olamayacak kadar gerçek, yerli yerindeydi.
Burada, bu kaldırımda ne kadar uzun bir süre oturduğumu bilmiyordum ama denize girip çıkmış kadar ıslandığıma göre aradan uzun bir süre geçmişti, yine de tam anlamıyla algılayabildiğim söylenemezdi.
Kıpırdandım, bacaklarımı kırıp dirseğimi yaslarken bir sigara yaktım. Yoldaki su birikintisini izlemeye başladım ve o geceden itibaren olan biten her şeyi baştan tahayyül ettim.
O gece körkütük sarhoştum ve ruhum çıplakken ona gitmek gibi bir hata yapmıştım, görüntüler netleşiyor ve yeni hatırlıyordum. Sonra onu çağırmıştım. Yürümüştük, bu sokaklarda öyle rotasızca yürümüştük. Sonra durmuştuk ve... gerisini yaptığıma inanamıyordum. Buna nasıl cesaret edebilmiştim asla anlamıyordum.
