blacksea.

nefret.

kısa bir aradan sonra merhabalar :')

"4.1"

Sanki 2 yılın nefreti ellerine kilitlenmiş gibiydi.Herşey film şeridi gibi gözünün önünden geçiyordu.Ama ne yaparsa yapsın içindeki acının dinmeyeceğini biliyordu.Tüm bunları düşünürken ona dahada fazla yüklenmeye başlamıştı.İkiside nefes almakta zorluk çekiyordu ama farklı nedenlerden...

"bunun hiçbirşeyi değiştirmeyeceğini biliyorsun."

Kısık çıkan sesi ile sadece bunu diyebilmişti Zeynep.Ama Çağan için tek önemli olan şey..

"en azından bundan sonra olacakları engellemiş olurum."

tam olarak buydu.Bundan sonra olacak şeyler,neydi ki?Aklından neler geçiyordu yine.Zeynep onun ellerini çekmeye çalışsada başaramıyordu.Onca yaptıkları karşısında onu nasıl durdurabilirdi ki.Belki o da yaptıklarının yanlış birşey olduğunu bilmiyordu.Peki onu kurtaracak kişi kimdi,kendisi mi,yoksa defalarca ihanet ettiği Çağan mı?

"sen iyi değilsin,bunu biliyorsun dimi?"

Söylediği şeyler Çağan'ın umrunda bile değildi.Gözleri o kadar kararmıştı ki,o sözleri duyamayacak kadar kördü.Ya bunu yaparsa kaybedeceği şeyler,dahada beter olacak olan hayatı.Bir seçim yapmalıydı ama bunu düşünemeyecek kadar kafası karışıktı.Hiçbirşey duymuyor,görmüyordu.Birkaç dakika sessiz kalarak düşündükten sonra ona yaklaşarak kulağına fısıldadı.

"nasılsın?...Ya da dur ben anlatayım.Bir yerde sıkışmış,iki güçsüz elin arasında,fakat ondan daha güçlü olmana rağmen onu yenememenin öfkesiyle,çaresizliğiylesin.Nefes alamıyorsun,daralıyorsun biliyorum..Sanki böyle herşey üstüne geliyor,beynin uyuşmuş gibi oluyor,kalbin bile içindeki pis kanı istemiyor,ellerin titriyor,tutamıyorsun,dokunamıyorsun.Belki bir daha aynı çukura düşersin diye yürümek bile istemiyorsun,olduğun yerde öylece duruyorsun.Bir kendi hayatına bakıyorsun birde diğer hayatlara,ne suç işledim de bu ızdırabı çekiyorum diyorsun kendi kendine dimi?Canın yanıyor bunu hissediyorsun ama elinden birşey gelmiyor,yapamıyorsun.

Haykırmak istiyorsun,ama hangisine haykırsam diyorsun.Ağlamak istiyorsun ama sadece gözlerin doluyor,yapamıyorsun.Onuda beceremiyorsun.Neden bu dünyada yaşıyorumki,bir amacım yok bile diyorsun ama,gitsem ne olucak,diyorsun.İntikam almak istiyorsun bazende,yaşadıklarımı yaşasın istiyorsun,ama onun kadar vicdansız,merhametsiz,aciz,iğrenç,aptal değilim diyorsun..Geriye ne kalıyor?"

Konuşurken ellerinin yavaşca ondan çekildiğini farketmemişti.Zeynep hiçbir cevap vermeden eğilmeye başlayınca sesini yükselterek omuzundan tuttu ve duvara yasladı.

"birşey söyle,soruma cevap ver!"

Hiç konuşmadan öylece yüzüne bakıyordu.Yüzündeki ifade hiç değişmemişti,sanki onu takmıyor gibiydi,Çağan'ın dediklerini duymamış gibiydi.

"her zamanki gibi yine beni dinlemedin öylemi?"

Zeynep'in hiçbir tepki vermeden onu izlemesi dahada canını yakıyordu.Ellerini boynundan çekeceği sırada dahada bastırmaya çalıştı.Dişlerini sıkmaya başlamıştı,aslında bunu yapmak istemiyordu ama kendine hâkim olamıyordu.Sanki birşey onu zorluyordu.Daha fazla dayanamayıp konuştu Zeynep.

"sen hastasın gerçekten,bunu normal bir insanın yapacağını sanmıyorum"

"bende normal bir insanın bana bunları yapacağını düşünmezdim.Hasta olan sensin,ben ise senin yüzünden bu hâle geldim."