Çaresizlik

90 11 2
                                    

SEVGİLİ OKUYUCULARIM ÖNCELİKLE ŞUNU BELİRTMEK İSTERİMKİ DİLEK YILDIZLARI ŞİMDİ GENÇ VE YAKIŞIKI(ÇOOOK YAKIŞIKLI XD) BİR İNSAN ŞEKLİNDEDE OLSA ASLINDA BİRER SİHİRLİ YANAN GEZEGENDİRLER
VE GEZEGENLERİN EN KÜÇÜĞÜ 10000 YAŞLARINDADIR DOĞAL OLARAK... ;)

ALEX
Firen seslerini duyunca ikimizde kötü kötü bakışmayı kesip sese doğru kafamızı çevirdik ve Emily'e arabanın çarpmasını,çarpmanın etkisiyle uçmasını ve yere çakılmasını izledik.
Ben lanet okuyup olduğum yerde kala kalırken Roman görür görmez adını haykırıp ona doğru koştu bende kendime gelip ardından koştum.
Tanrım! Emily çok kötü görünüyordu kesik kesik nefes alıyordu ve kafası kanıyordu. Ardından Roman'a baktım ve ilk defa ağladığını gördüm güçlü olması için yalvarıyordu.
Konuşmasını bölmek istemediğimden sadece izledim zaten şöför ambulansı arıyordu. Emily'i öylece yerde yatarken görmek içimi burktu ki beni tanısanız
Ally'den sonra insanlara özellikle dişi insanlara karşı soğuk olduğumu bilirdiniz ama Emily kısa sürede duvarlarımı yıkmaya başlamıştı onda farklı ve özel bir şey vardı ve belkide ben hiç bir zaman ne olduğunu öğrenemeyecektim. 15000 yıllık ömrüm boyunca 3. Defa çaresizliğin ne olduğunu tatmıştım.

ROMAN
Yalvarırım,yalvarırım ölme Emily!
Eğer seni kurtarabilsem yada en azından acını alabilsem evrenin kurallarını bile çiğnerim yeterki ölme!
"Uyan Emily! Ne olur gözlerini aç,yalvarırım gözlerini aç!"
Emily'nin öylece kesik kesik nefes alan cılız ve neredeyse cansız sayılacak bedenini kollarım arasına alıp kokusunu içine çektim ve sıkıca sarıldım onu bırakmak istemiyordum ardından elimde bir ıslaklık hissettim bakınca bu ıslaklığın aslında onun kanı olduğu gerçeğiyle yüzyüze geldim ve kan Emily'in kafasından geliyordu.
Allahım,gecenin karanlığının sahibi! Ey ayın ve yıldızların yaratıcısı sana yalvarırım lütfen Emily'i koru,iyileştir...

ALEX
Romanın yalvarışları kafamın içinde yankılandı her ne kadar düşmanda olsak onun bu haline gerçekten acıdıydım. O yüzden omzundan tuttum ve onu telkin etmeye başladım.
"Roman merak etme biliyorsun o güçlü bir kız bunu atlatacaktır."
Ben bunu der demez ambulans durdu ve içindekiler indi ardından biri konuştu.
"Bayım lütfen kızı tutmayı bırakın ve yavaşça yere yatırın onu kıpırdatmamalıydınız!"
Roman yaşlı ama aynı zamanda kızgın gözlerle yavaşça Emily'i yere yatırıp alnından öptü ardından demin konuşanın üstüne yürüdü. "Ne demek onu kıpırdatmamalıydınız?! Şimdi ona bir şeymi oldu?"
"Beyfendi şimdi meşgulüz izninizle kızı sedyeye yatıracağız. Bu yüzden çekilinde işimizi yapalım!"
Roman kaşlarını çatıp onun üstüne yürümeye çalışınca onu durdurdum ve yumruk yedim! Tanrım! Sakin Alex sakin! "Roman! Sakin ol bırakta işlerini yapsınlar sonra ne gerekiyorsa sorarız."
"Sakin olmu?! Tabi senin için kolay aslını söylesende sen onu sevmiyorsun bile! Sadece aptal intikamın için onu kukla olarak görüyorsun!"
Tanrım yinemi?!
"Saçmalama! Dediklerimde ciddiydim ben! Ama bunların şu anda önemi yok konuşmaya devam edersek ambulans kaçacak."
Emily'i yerleştirmişlerdi şimdide ambulans'a biniyorlardı o yüzden arabaya doğru koştum neyseki arabam yakındaydı Romanda benimle arabaya bindi ve ambulansı takip ederek hastaneye geldik.

1 SAAT SONRA
ROMAN
Emily öylece kablolara ve serum denilen şeye bağlı olarak yatıyordu.
Doktorlar telefonundan ailesini aramış ama ulaşamamıştı yani bir ben ve Alex yanında vardı. Birden omzumu bir el tuttu,ben omzumu tutan ele ardından sahibinin yüzüne baktım Alex'di.
"Roman üzülme o iyi olacak dediğim gibi güçlü bir kız üstelik şimdi hastanede ve hatırlatmak isterim doktorlarda onun güçlü olduğunu çünkü arabanın vücuduna şiddetli çarpmasına,kafasınınında zemine aynı şekilde şiddetli çarpmasına rağmen vücuttaki bir kaç çürükten ve kafasına atılan dikişten başka bir şeyinin olmamasına şaşırdıklarını demişlerdi."
"Teşekkür ederim Alex ve sana bir şey itiraf edeyim. Hala daha şüphe duysamda yavaş yavaş ondan hoşlandığına ikna olmaya başladım çünkü seni tanıyorum normalde imkansıza yakındır hastaneye gelmen heleki bir insan,özellikle dişi bir insan için. Ayrıyeten özür dilerim."
"Sonunda inanmaya başladın şükürler olsun. :) Ve ne için?"
"Sana yumruk attığım için sadece beni sakinleştirmeye çalışıyordun."
"Bir şey değil Emily'de bunu isterdi.
Hadi bu kadar pencereye bakarak aç karnına beklemek yeter bir şeyler yiyelim yoksa Emily uyanınca ona açlıktan bakamayız."
"Ben aç değilim sen ye."
"Olmaz gelmek zorundasın yoksa uyanınca bilerek aç kaldığını söylerim!"
"Tamam ama hızlıca yiyip gelelim.
Uyanınca yalnız olmasın."
"Tamam."

YARIM SAAT SONRA
ALEX
Yemeği yeyip Emily'nin odasının penceresinden izlemeye başladık ardından makinadan dıııd sesleri gelmeye ve hemşireyle doktorlar koşmaya başladı.
Bir makinayla hazır deyip ona basınç uyguladılar ama dııd sesleri devam ediyordu! Tanrım o dıd sesleri Emily'in kalbinin durduğunun anlamınımı taşıyordu?!

Dilek Yıldızı (Wattys2015)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin