iki dünya | bxb

dört

"Hayır baba daha o kadarını öğrenmedik."

Kapı açıldığında gözlerimi televizyon ekranından kapıya yönelttim. Babam elinden tuttuğu Defne ile eve giriş yapıyordu. Anlaşılan okulda bugün öğrendiklerini büyük bir hevesle anlatıyordu.

"Defne biliyorsun herhangi bir zorlandığın konuda abine danışabilirsin."

"Abim bu konuları bilmiyor."

Görüş alanıma girdiklerinde son dediği şeyle gözlerimi büyüterek ona baktım.

"Vay sen küçük cadıya bak."

Oturduğum yerden hızla kalkarak Defne'yi hiç zorlanmadan kucağıma aldım ve gıdıklamaya başladım. Babam kafasını sallayarak soluklanmak için koltuğa oturduğunda Defne çığlık çığlığa bağırıyordu.

Ta ki beni ısırana kadar.

Beni ısırdığı an çığlık atan bu sefer ben olmuştum.

"Maymun."

Onu yere indirip yaptığım benzetme onun sadece dil çıkarmasına sebep oldu.

"Okula gitmemişsin." dedi babam.

Mavi gözlerimle tıpatıp benzeyen maviliklerine baktım ve yavaşça kafamı salladım.

"Arkadaşımla yıllar sonra karşılaştık da. Biz de Sezgin'le birlikte üçümüz vakit geçirelim dedik."

Anladım dercesine kafasını salladı.

"Bir de." dedim yerime oturduğumda. O sırada da Defne bacağımın tekine oturup uzun parmaklarımla oynamaya başlamıştı.

"Tek başına geldiği için kalacak yeri yok. Para verip de bir yerde kalmasını istemiyorum. Burada kalsa bir sorun olur mu?"

"Olmaz elbette." dedi babam.

"Teşekkürler."

Barış yukarıda duş alıyordu. Açıkçası yan yana olduğumuzda ne konuşacağımızı ikimiz de bilmiyorduk.

"Oğuz sanırım dolabını dağıttım."

Sesin geldiği yöne üçümüz de baktığımızda Barış'la karşılaştık.

Üzerine benim bol tişörtlerimden birisini geçirmişti, altında ise yine benim eşofmanlarımdan birisi vardı.
Saçları ıslak olduğu için çok daha dalgalı duruyordu. Gözlüklerini düzeltip yanımıza geldiğinde ona bakmayı sürdürdüm.

Gerçekten de yakışıklıydı.

Kafamı sallayıp önüme döndüm.

"Baba, bu Barış."

Babam Barış'a doğru baktı uzunca. Barış da ona baktı.

"Barış bu da babam."

Barış başıyla selam verdiğinde elini uzattı babam.

"Ahmet ben. Memnun oldum."

Babamın sonunda rahat ifadesi hepimizi huzura erdirdiğinde Barış babamın elini sıktı.

"Ben de memnun oldum."

O esnada duyduğumuz öksürük sesi dikkatimizi başka yöne çekti.

"Ben de Defne."

Bir şeyden de eksik kalsa olmaz zaten.

Bacağımdan inip Barış'a yaklaştığında Barış ona kocaman gülümsedi.

"Merhaba Defne."

Defne saçlarını savurup babamdan tarafa döndü.

"Defne üzerini değiştir artık." dedi babam.
"7 yaşında olduğunu biliyorum ama istersen yardım edebilirim." diye ekledim ben de.