iki dünya | bxb

on altı

Satır arası yorumları unutmayınnn <3

Önümüzdeki yarım saati birbirimize yapmış olduğumuz itirafın sonucu ilgiyle geçirmiştik.

İlgi dediysem evde Defne varken o şekilde şeyler yapmadık.

Sadece sakinleşmesi ve iyi hissetmesi için ilgilendim onunla. Üzerini değiştirip yatakta yanıma yatırdım ve başını göğsüme yaslayıp saçlarını okşadım.

O esnada aklından neler geçtiğini merak ettim. Ama sormadım. Soramadım. O adamla konuşacak mıydı? Onu nasıl koruyacaktım? Bundan sonra işler nasıl gidecekti?

Vakit geçerken düzene giren solukları uyuduğunu anlamamı sağladı. Rahat etmesi için yavaşça göğsümden çektim kafasını ve yastıkla buluşturdum.

Uyurken onu izlemek bundan sonraki favori aktivitelerimden birisi olacaktı sanırım.

Kumral dalgalı saçları alnına dökülmüştü, uzayan tutamlar gözlerini çok az da olsa kapatıyordu ve itiraf edeceğim ki dağınık saçlı hali bir başka güzeldi.

Pembe dudakları aralıktı. Ön dişlerinin birazı gözüküyordu. Tekrardan ne kadar güzel göründüğünü düşünürken burnunu kırıştırdı. Sonra kafasını diğer tarafa çevirip uykusuna devam etti.

Daha fazla ona bakmayarak ben de üzerimi o sıra değiştirdim. Odadan yavaş adımlarla çıktım Barış'ı uyandırmamaya çalışarak.

Evde bir tek Defne vardı. Zaten odasına göndermiştim, kesin beni bekliyordu. Verdiğim sözü tutmak için odasına yöneldim.

Kapısı zaten açıktı ama yine de tıklattığımda oyuncaklarından kafasını kaldırıp benimle buluşturdu gözlerini. Anında yüzünde beliren tebessüm beni de gülümsetti ve içeriye geçtim.

"Barış abi nerede?" diye sorduğunda yanına yere oturdum. Elimi kafamın üzerine koyarak saçlarımı ütüler gibi yaptım sorusunu cevaplamadan önce.

"Uyuyor. Çok yorulmuş bugün."

Mavi gözlerini kısarak bana baktı.

"Hiç de yorgun değildi. Kesin sen yordun."

Ben de onun gibi kıstım gözlerimi. Hatta biraz da sert baktım.

"Tüm gün çocuğu oyunlarına dahil etmişsin. Yorulması gayet normal. Ayrıca ben ne güne duruyorum? Birlikte oynayabiliriz."

Söylediklerimi pek takmayarak barbie bebekleriyle oynamaya devam etti. Oflayarak daha da yaklaştım ona. 7 yıldır düzeltiyorum 7.5 yıldır abilik yapıyordum ama hala tam alışamamıştım. Çünkü Defne her gün beni şaşırtıyordu.

"Ben de oynamak istiyorum." dedim kolunu dürterek.

Omzunu geri çektiğinde kaşlarımı çattım.

"Seni anneme şikayet ederim Defne. Oyuncaklarınla oynatmıyorsun resmen."

Gözlerini bana çevirdiğinde masum bakışlarımı ona yönlendirdim.
"Peki. Bununla sen oyna." dedi elindeki barbie'lerden birisini bana uzatırken.
"Benim barbie'm seninkinden hoşlanıyor. Ama seninki bunu bilmiyor. Çünkü biraz saf bir kız."

Anlattığı senaryo komiğime gitse de dudaklarımı bastırarak gülüşümü engelledim. Sadece kafamı sallayarak söylediği her şeyi onayladım ve kurduğu senaryoya ayak uydurdum.

<•>

"Biraz daha kalsaydın keşke oğlum."

Akşam olmuş annemle babam işten gelmiş ve Barış uyanmıştı. Aynen konuştuğumuz gibi onu daha fazla bu evde tutmayıp Sezgin ile ortak kullandığımız daireye götürmeye karar vermiştik.