Kimse Farkında Değil (Tokyo Revengers)

-14-

Hızla spor salonundan çıktık. Duru önde ben arkada yürüyorduk. Sonra ben ona yetiştim. Yürümeye devam ederken Duru bir anda durdu.

Ayça: Ne oldu?

Duru'nun yanına bir kız geldi ve yanında durdu.

?: Duru, Yoshira ile tüm tenefüs seni aradık nerdesin kızım sen?

💭: Sanırım arkadaşı.

Duru: Zeynep gel benimle bize eğlence çıktı koçum.

Spor salonu okulun arka tarafındaydı. Biz ise şuan okulun önüne motorları bıraktığımız yere gidiyorduk.

Ayça: Duru başımıza dert almayız demi?

Duru: Neden öyle diyorsun? Umarım başımıza sayısız dert açılır.

Zeynep: Bir Allah'ın kulu nereye gittiğimizi bana da söyleyebilir mi?

Duru: Ya kanka eğlenmeye gidiyoruz işte.

Motorların olduğu yere geldiğimizde İzanalar ve Mikeyler bişi konuşuyordu ama bu mesafeden duymak imkansızdı. Ben endişeli bir şekilde beklerken Mikeyler'in arkasından geri kalan Tenjiku üyeleri de geldi.

💭: Şimdi boku yediler.

Bi anda dövüşmeye başladılar. Bir süre korku ile onları izledikten sonra yanımdaki Duru ve Zeynep'e döndüm.

Ayça: Onları durdurmalı mıyız?

Ama onlar artık yanımda değillerdi. Yeniden önüme döndüğümde ikisinin kavgaya daldığını gördüm. Duru kavga arasında Baji'yi buldu ve Baji'nin dövüştüğü Ran'a bir tekme attı. Ran tekmeyi durdurdu. Bu seferde Baji elindeki demir sopa ile Ran'ın karnına geçirdi.

Duru'dan gözlerimi ayırdım ve bir süre Zeynep'i aradıktan sonra onu Kazutora ile dövüşürken buldum. Daha doğrusu Zeynep Kazutora'ya yumruk atmaya çalışıyordu. Kazutora ise sadece blokluyordu ve bir yandan bişiler anlatmaya çalışıyordu. Kavgaya tam gireceğim sırada bir kız arkamda belirdi.

?: Pardon. Duru ve Zeynep deminden yanındaydı. Okulun camından gördüm. Şimdi neredeler biliyor musun?

Çekinerek kavgayı gösterdim ama hiç bir şey demedim

?: Ah o gerizekalılar bir gün de başlarına dert açmasalar olmaz-

Tam o anda Ran sopası ile Duru'nun karnına bir tane geçirdi.

?: Şimdi yedim sizi!

Son hız koşarak kavgaya daldı. İlk önce Ran'ın arkasından gelerek saçlarına asıldı. Sonra da sırtına bir tane geçirdi. Daha sonra Ran'ı, Baji ve Duru'ya bırakarak. Mochi ile dövüşen Chifuyu'ya yardıma gitti.

Sonra 2-3 dakika ne yaptığımı sorguladım.

💭: BEN NİYE BURDA BÖYLE AVAL AVAL DİKİLİYORUM Kİ? İNSAN Bİ YARDIM EDER!

Tam ben de kavgaya dalmak için hazırlanırken onlar gibi dövüşemeyeceğim aklıma geldi ve aklıma gelen şeyi kavgayı durdurmayı denemeye karar verdim. Sonunda derin bir nefes aldım ve tüm sesim ile bağırdım.

Ayça: DURUNNN!

Ama tabiki bu hiç birinin umurunda dahi olmamıştı. Bu kavgayı durdurabilecek kişilerin İzana ve Mikey olduğunu bildiğim için koşarak kavgaya daldım ve ikisini buldum.

Ayça: Yeter kavga etmeyin!

İzana: Ayça karışma.

Mikey: Ayça sana da zarar gelebilir. Uzaklaş buradan.

Tam ikisinin arasına girdim. İkisine de bir bakış attım.

Ayça: Eğer şimdi durmazsanız okuldan kaydımı aldırırım ve başka bir ile ve başka okula giderim!

Mikey&İzana: DURUN!

💭: Oha lan işe yaradı?

Yüzüm de ufak bir tebessüm oluşmuştu. O sırada herkes durdu ve kavganın odağındaki bize baktı. Shion kavganın arasında çıktı ve İzana'nın yanına geldi.

Shion: Abi noluyor? Niye duruyoruz?

İzana: Gidiyoruz.

İzana bileğimi tuttu ve beni de peşinde sürüklemeye başladı. Gücüm tabiki ona yetmiyordu.

Ayça: İzana bıraksana canımı yakıyorsun.

İzana: Birazdan bırakırım. Uzaklaşalım şurdan.

💭: Offff yine aldık başımıza belayı.

Arkamı döndüm. Toman üyeleri şaşırmış şekilde bakıyordu. Kızlar ise Tenjiku üyelerinin üzerine atlayacak gibi bakıyordu.

Ayça: Mikey kızlara sahip çık. Başlarına bela almasınlar.

Mikey tamam manasında baş parmağını havaya kaldırdı. Sonunda İzanalar ile 12'lerin kolidoruna gittik ve bir sınıfa girdim. Sınıftakiler bizi görür görmez koşarak sınıftan çıktı.

💭: Bunları kesin dövmüşler. Her iddiasına girerim.

İzana beni orta en arkaya oturdu ve kendisi de bir önüme ters bir şekilde oturdu. Diğer üyeler etrafımdaki sıralara oturdu.

İzana: Saçma salak bir şey yapmamam için tüm gün gözlerim üzerinde mi olmalı?

Ayça: saçma salak bişi yapmadım ben!

Yavaşça sinirleniyordum.

İzana: Şu Mikeyler ile takılman kadar saçma bişi yok.

Ayça: Mikeyler iyi kişiler.

İzana: Hepsi salak ve gerizekalı tamam mı? Onlarla takılmanı istemiyorum. Yoksa hepsini öldürürüm.

Ayça: KENDİ ÜVEY KARDEŞİNDEN NEDEN BU KADAR NEFRET ETTİĞİNİ ANLAMIYORUM. SADECE ONU BİRAZ SEVMEYE ÇALIŞ. ÇOK MU ZOR!

İçimdeki tüm sinir ile bağırdığımda tüm Tenjiku üyeleri (Rindou dışında) bana şaşırmış bir şekilde bakıyordu. Tabiki de bakacaklardı. İzana ve Mikey'in üvey kardeş olduğunu bilmemeliydim. Onlar şok içindeyken bi anda sıradan kalktım ve koşarak sınıftan çıktım. Ben tam kapıdan çıkacakken Ran ayağa fırladı ve İzana ona "Otur" dedi.

Sınıftan çıktığımda aklıma gelen tek şey beni bulamayacakları bir yere gitmekti. Bir günde çok şey olmuştu ve ne yapacağımı bilmiyordum. Okulun kapısında güvenlik olduğu için arka bahçedeki demirleri tırmandım ve diğer tarafa atladım ve nereye gittiğimi bilmeden yürümeye başladım.

💭: Zaten nereye gittiğini bilmeme ihtiyacım yok. Zaten buraya bir daha dönmeyeceğim.

Ceplerimi kontrol ettim. Yanımda sadece Haitanilerin sabah verdiği 500tl vardı. O sırada Rindou'nun Her şeyi bildiği aklıma geldi.

💭:Diğerlerine söyler miydi acaba? Eğer söylerse biterim ben. Tüm sırlarını bildiğim için benden kurtulmak isteyecekler kesin.

Gözlerim dolmaya başlamıştı. Sallana sallana yürüyordum. Tabi biri yolumu kesene kadar.

Hanma: Senin kadar tatlı bir kız neden ağlıyor bakalım.

💭: Heh bi sen eksiktin. Şimdi uğraş uğraşabiliyorsan.

Ayça: Üzgünüm ama bu gün pek keyfimde değilim. Görüşürüz efendim.

Yanından geçmeye çalıştım ama hemen yeniden karşıma geçti.

Hanma: (gülümsedi) O kadar kolay gitmene izin verememem güzellik.

💭: Bundan da sıyrılmam lazım.

______________________________________

820 kelime