Why Don't You Stay? (แค่เธอ) - JeffBarcode #2022Novel_BL

WDYS 18 - Solo Concert

📌 Unedited, grammatical and typographical errors alert!
🎶 The song lyric below is made my me.

Kian's POV
"FOCUS, Kian. Don't think to much, I already contact the manager of the venue and we will have the conference later. Zia and Noah will be there too."

"That's not the reason, Andrew," I replied as I am peacefully looking at the skies.

"Then what's the reason?" He asked me.

"Someone I treasure is in pain and I know he needs my presence but I can't make it. So tell me how I can focus properly?" Hindi naman ito nakaimik nang sabihin ko iyon. Tumayo na ako sabay inayos ang damit ko at iniwan siya. Ayoko munang may kumausap sa akin maliban na lang kung importante at kailangan talaga.

"Kian, focus!" Muling sigaw ni Andrew sa baba ng stage. Tumango lang ako at sinusubukang magpokus sa ginagawa.

Wala kaming ibang ginawa kung 'di ang sumayaw, kumanta, at i-test ang sound system saka mga ilaw pati na rin iyong dadaanan ko mamaya sa baba nitong stage. Paminsan-minsan din akong inaabutan ni Arjay ng tubig saka pagkain ganoon din sa mga kasama ko.

Labis akong nagagalit ngayon matapos kong malamang wala pa iyong mga surprise gifts na ipamimigay ko mamaya after ng concert. Tatlong malalaking truck ang magdadala no'n pero ni isa ay wala pang dumadating. Dalawang oras na lang bago mag-ala singko ng hapon, hindi puwedeng wala 'yon. Kaya kaagad kong pinatawagan kay Andrew iyong shop.

Ang nagpawala lang ng galit ko ay iyong update ni Arjay na naka-ready na raw sa booth area lahat. Mamimigay kasi ako ng mga bagong labas kong magazines para sa mga hindi naka-VVIP at VIP pero limitado lang, siguro mga two hundred katao lang. May pa-free foods din ako sa kanila bilang pambawi sa mga pa-food truck nila nitong mga nakaraang araw hanggang ngayon.

Ganito ko sila kamahal. Wala akong pake kung ilang libo ang maubos at magastos ko. Hindi ko gustong sila lang ang nagpapasaya at nagbibigay sa akin. Kaya lagi akong may pa-surprise gifts kahit mapa-small events pa 'yan. I want to make them feel that I love them and that I appreciate them equally. Hindi ko man sila lahat napapansin at nabibigyan, but I always make sure na nakakaabot sa kanila 'yong gustong kong ipaabot.  

Nakahanda na ang lahat bago pa man sumapit ang ala-singko. Saktong pag-play ng video remix ng mga chorus ng ilang sumikat kong kanta ay siyang pagdating ng tatlong truck. Kaya naman nakahinga na ako ng maluwag at tuluyan ng nawala ang galit ko.

Pero napalitan naman iyon ng lungkot dahil wala akong narinig na hiyawan, ang tahimik ng paligid. Nasasaktan ako sa isiping baka kaunti lang ang dumalo ngayong may isyu ako. Unang solo concert ko pa naman 'to.

"Bakit ngayon pa?" Tanong ko sa sarili at napayuko. Pero biglang nanindig ang mga balahibo ko nang marinig ang mga hiyawan nila. Ramdam na ramdam ko ngayon ang paggalaw ng sahig.

"Get ready everyone! In just twenty seconds we will begin. Back up dancers, take your places on both sides of the stage. As for you, Kian, stay there. Stay calm while you're slowly moving up to the stage." Says the head of the staff, I nodded. Nagsipunta na kaagad both side ang mga back up dancers.

I closed my eyes and feel the sounds as I am waiting. Ilang sekundo nilang pinagpatay-bukas ang ilaw hanggang sa buong paligid ay naging kulay blue-purple dahil sa lightings na nagmumula sa taas nitong stage. Pinupuno ng naglalakasang hiyawan ang buong paligid habang sinisigaw nila ang pangalan ko. Mas lalo silang naghiyawan nang magsalita ako.

I sighed before I begin as I am trying my best to forget the conference later. Only some few lights is on and my dancers started to move now, doing our dramatic choreography with their partners as part of the intro.