Why Don't You Stay? (แค่เธอ) - JeffBarcode #2022Novel_BL

WDYS 39 - Chapter Closed

📌 Unedited, grammatical and typographical errors alert!

Kian’s POV
AFTER 2 weeks...

"ANG ganda pala talaga rito lalo na kapag ganitong mga oras, ‘no?” tanong ko kay Chay habang pinagmamasdan naming dalawa ang mga ulap, nanghihina siyang tumango. Nandito kasi kami sa pinaka-tuktok na bahagi ng Camp Taboc.

“B-bao B-bei… P-puwede mo b-ba akong k-kantahan?”

“Sure. Anong kanta ang gusto mong kantahin ko?” Malambing kong tanong.

“K-kahit ano.”

Tinanguan ko siya habang hinahaplos-haplos ko ang noo niya. Hindi ko man kayang kumanta ngayon pero para sa kanya ay ginawa ko pa rin.

“Do you still remember the day we met… those times we spend our days together – creating beautiful memories… If I could bring back every moment and every laughter we had… and if I… I could just change our faith… I could have made you stay longer…” Parang akong nalulunod sa labis na kalungkutan sa bawat pagbigkas ko sa mga salita. "We spend this remaining time watching the beauty of the sunset… Can somebody tell me how – how do I ever live again... without you… I’m trying... but I’m too scared to lost you…” Pagpapatuloy ko at hinalikan siya sa noo patungo sa nanunuyo at maputla niyang labi.

“I love you so much, Chay.” Sabi ko habang sinusubukang kontrolin ang sariling mga luha.

“K-kian…" Hinawakan niya ang magkabila kong mukha. "P-palagi mong t-tandaang… P-palagi la… L-lang akong n-na sa t-tabi mo… K-kahit… W-wala na a-ako…” Hirap na hirap nang sambit ni Chay habang pinupunasan niya ang mukha ko. Lalo kong hinawakan ang mga kamay niya na para bang ayoko na itong bitawan. Kinabahan naman ako ng husto sa pag-aakalang hindi niya na imumulat ang mga mata.

“B-bao bei… I'm s-sorry.” Umiling-iling ako nang sabihin niya iyon.

“Huwag kang humingi ng tawad, Chay,” sabi ko.

Umiling siya habang pumipikit na ang mga mata at rinig na rinig ko na ngayon kung gaano siya nahihirapan huminga. Nanlalamig na ang mga kamay niya.

"I... w-want you t-to be ha... H-happy even... T-though I-I'm n...not t-there a-anymore. I'm s-sorry if I-I can't give you t-the life y-you wa...nt w-with me, and I'm so... sorry i-if I h-ave to leave you. I'm tired..."

“The sunset is beautiful today isn’t it, Chay?” tanging nasambit ko at sinusubukan niyang ngumiti kahit hindi na talaga niya kaya hanggang sa dahan-dahan ko ng nararamdaman ang pagbigat niya sa binti ko. Kaya inayos ko ang posisyon niya at mas Lalo soyang inalalayan.

“Kian g-gusto ko na t-talagang m-matulog at m-magpahinga. I-ikaw na ang b-bahala k-kina tita – at sa p-pamilya ko saka... sa mga k-kaibigan ko. H-huwag mo s-silang p-pabayaan ha? M-mag-iingat ka p-palagi. H-huwag m-mong masyadong d-damdamin a-ang p-pagka-kawala ko k-kasi m-malulungkot ako.” Mariin akong napapikit at napasambunot sa sariling buhok saka iminulat ang mga mata.

“Mahal na... mahal na... mahal na m-mahal kita Kian. Hihintayin k-kita sa ik-ikalawang buhay kahit na alam k-kong hin...di na a-ako ang nag...mamay...ari sa 'yo k-kapay du... dumating a-ang oras na iyon. H-hanggang sa muli, maraming salamat.” Huling mga katagang sinabi niya bago siya tuluyang namaalam sa akin.

Bumitaw na ang mga kamay niya sa pagkakahawak sa akin kaya lalo akong humagulgol ng iyak. Mas naramdaman ko ang labis na paninikip ng aking dibdib nang makita ang tumulong luha patungo sa kaniyang tainga. Hindi ko lubos maisip na mas may isasakit sa break up namin ni Liam noon.