WDYS 10 - Acceptance Is The Key

43 5 0
                                    

📌 Unedited, grammatical and typographical errors alert!

Amber’s POV

ALA-SAIS pa lang ng umaga ay na sa swimming pool na sila maliban sa akin at sa panganay kong kapatid. Abala itong nagbabasa ng aklat habang nakapang-swimsuit ang suot at kaming dalawa lang din ang tao rito sa lobby pero magkalayo ang agwat namin sa isa't isa.

Napunta ang atensyon ko sa dalawang dalagang dumaan. Titig na titig sila sa kapatid ko. Kung sa bagay, kahit walang make up itong kapatid ko ay pagtitinginan pa rin siya ng mga tao.

Mayamaya lang tumayo siya para lumabas at pinuntahan ang kambal. Lumabas na rin ako para magpainit. Dumarami na ngayon ang mga bata sa pool area at may kanya-kaniya itong mga kasamang bantay.

Halos lumundag ang puso ko sa gulat sa biglaang pagsulpot ni Ace sa tabi ko at muntik ko siyang masuntok kung 'di lang ako nakapagpigil kaagad.

"Chill...” Sabi niya at namulsa.

“What do you want?” Masungit kong tanong at inirapan siya.

“I just want to ask how are you now?"

"I'm good. Why did you ask? Do I look not okay?"

"Well... a little bit obvious." Sagot niya at naupo siya sa upuang kahoy.

"What makes you think that?" I asked and sat next to him.

"That's how your Sister and I feel." Awtomatiko akong tumingin sa gawi ng kapatid ko na masayang nakikipagkwentuhan sa kambal. "I hope you don't mind and don't get offended or upset for what I'm going to say..." he added.

"Let's see. You haven't said anything yet, but if you think I won't be happy and I'll be angry... then just shut your mouth."

"You still haven’t really changed, Berry."

"Just say what you want to say and leave me alone."

"I know you're sulking and still mad at her because she didn't accompany you or even come back here when you were struggling. It made you think that she doesn't love you anymore but that's not true. She just can't bear to see you being hurt. She was so ashamed of you now because of being an irresponsible sister. And she do really wants to make up with you, but she can't do it. Its because of the fear that your anger will get worse and you will just push her away. "

Oo, tama siya ng sinabi. Iniisip ko talaga noon na hindi niya na ako mahal at ayaw niya sa akin. Iniisip ko rin na hindi kapatid ang tingin ni ate sa akin. Hinahanap-hanap ko ang presensiya niya tuwing pinapanghinaan ako ng loob pero wala siya – hindi siya umuwi. Kaya labis ang galit ko sa kanya nang mga panahong iyon kahit ngayon. Ni kausapin o pansinin siya ng maayos ay hindi ko magawa.

"I hope you two can make up soon."

Mapait akong ngumiti. "Are you talking to me now just because of that? You're just wasting your time, Ace. If you have nothing to say anymore then you are free to leave. Don't talk to me anymore if it's all about us."

"Berry, I'm doing this for your mother. She talked to me yesterday - asking for help. That's why I did this. We'll getting marriage before this year end and your mom really wants to see you both settle down first."

"Then advance congrats, I hope that fate will not be cruel to both of you. Also, I hope you won't experience what I have experienced... losing a family. And let me remind you, Ace. What I hate the most is those people forcing me to do the things I don't want to do."

Matapos kong sabihin ang mga katagang iyon ay natahimik siya pero hindi ko makita sa mga mata niya na parang napahiya siya sa sinabi ko. Totoo naman kasi at ayoko sa mga taong pinipilit ako dahil hindi madaling magpatawad para sa isang katulad ko. At sana kung talagang gusto ni ate na magkaayos kami, dapat noon pa man ay gumawa na sana siya ng paraan.

Why Don't You Stay? (แค่เธอ) - JeffBarcode #2022Novel_BLTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon