Conrad Series 2: The Preacher

KABANATA 35

hello, wakas next chapter. thank you for reading and waiting.

good night. miss you!

Kabanata 35:

NAGING abala pa ako nang mga sumunod na araw dahil sa mas pinapadaling kasal namin ni Lordgen. I'm not upset, but I'm not pleased either, as if I'm doing this because it's the only thing that feels right in this situation.

Bakit gano'n?

Nasaktan ako noon nang malaman may iba na si Draco, kaya nga ako nagpumilit makita siyang muli kahit sandali... upang makita mismo ng mga mata ko ang sinasabi nilang bagong kasintahan niya.

Si Megan.

Pero ngayon naman na nalaman kong ako pa rin ang mahal niya ay natakot ako, naduwag na naman ako.

Dahil kung pagbibigyan ko ang pagmamahal na 'yon... masasaktan ko siya higit pa sa ginawa ko noon.

I can't hurt him anymore.

I care about Draco more than anything, and if being away from him is the only way to ease his burden and pain from our past...

I will fucking hide. I will distance myself from him.

I'm not even sure what my life is about anymore; as I gradually lose everything that is important to me, it feels like everything is purposeless.

Tanging ang anak ko na lang ang nagpapalakas sa akin. Ni pati ang mga doctor ay nagugulat din dahil nakakaya pa ng katawan ko.

Malakas lang talaga ang loob ko, dahil kung sa ibang tao... baka nakaratay na ngayon kung katulad ng sitwasyon at nararamdaman ko.

Hindi ako puwedeng manghina...

"Your operation schedule will be after the wedding," Ebony informed me as we sat on the sun lounge in front of their lake.

Wedding.

Hindi ako nakapagsalita, nagpaulit-ulit ang katagang iyon sa isip ko.

Marrying Lordgen seems like my only way to escape Draco and my buried feelings for him. If I married another man, Draco will also lose his reason to chase me, and that's what I want.

"Pinagbigyan na kita sa gusto mo, nakapanganak ka na... nakita mo na si Draco... nahuli na si Alejandro at ang kanilang grupo. Sarili mo naman sana ngayon Mavis," seryosong sabi na niya.

Hindi ko maiwasan mapalingon at titig sa kaniya.

Kung kausapin niya ako ay parang siya pa ang mas matanda sa aming dalawa.

"Bakit mo ito ginagawa, Ebony? Hindi mo naman na ako responsibilidad na..."

Naiintindihan ko naman na ginagawa niya ang pagtulong noon, dahil iyon ang misyon niya sa organisasyon ngunit sobra-sobra na ang binibigay niya sa akin.

Ebony smiled softly.

"I know the feeling of being helpless and powerless. I don't want you to feel that way," she stated.

Tipid akong ngumiti. "And they say... you're a heartless royal blood."

Akala ko rin noon una ay katulad siya ng ibang mayayaman na napapanuod sa mga movie.

Siguro nga ay may pagka-attitude lang siya dahil sa pamumuhay na kinalakihan niya pero mas masasabi kong mas mabuting tao si Ebony kaysa sa iba.

She helps me a lot.

"And you're fucking selfless."

Natawa at napailing ako sa sinabi niya.

"Baka selfish?"