Daddy's Little Boy / Jikook

Jungkook

Merhaba

Nasılsınız?

Oylar artıyor, teşekkür ederim ♡

Jungkook, kendini bildi bileli her zaman soğuk bir adam olmuştu. Umursamaz, sinirli, yalnız, duygusuz bir adam... Şimdi ise hayatında hiç olmadığı kadar tüm duyguları aynı anda yaşıyordu. Umursuyordu, duygu vardı fakat yine yalnızdı. Küçüğü yoktu.

Hastane'nin penceresinden sızan rüzgârın havasını dolduruyordu ciğerlerine. Ölümün kol gezdiği bu yerde acıyla çırpınan kalbini anlatıyor gibiydi. Ne elindeki kan lekeleri umrundaydı ne de etrafindaki sessizlik. Küçüğü içerde ölüm kalım savaşı verirken hiçbirine aldırış edecek değildi.

Tam dört saattir aynı yerde oturuyordu. Dört saatir aynı pencereden dışarı bakıyordu. Dışarda yağan yağmur artık kendi akmayan göz yaşlarını anımsatıyordu.

Hayata karşı güçlü duruşunun perde arkasındaki o kimsesiz, yapayalnız küçük çocuk gün yüzüne çıkmıştı. Korkak, sevgiye aç, ağlamaktan harap düşen, mutsuz bir çocuk. İnsanlar bir şey anlamasın diye zorla güldürdüğü yengesi geldi aklına. Küçücük yaşta zor bir tebessüm sunabilirken şimdi kahkahlarını karanlığın ardına saklamıştı. Soğuk gülüşlerini küçüğü ısıtmıştı. 

Korkuyordu.

'Tanrım lütfen yardım et'

'Lütfen onu ben'den alma'

'O gitmesin'

'Lütfen bu sefer sevdiğimi alma'

'Lütfen beni cezalandırma'

'Sevdiklerimi ben'den alıyorsun biliyorum ama bu sefer alma yalvarırım'

Jimin, onun hayatı'nın kocaman bir parçasıydı. Siyah saçları, minik elleri, kokusu, minik bedeni, yüzü, gözleri...Ruhu'nun her bir zerresini tanıdığı bu minik adam, tüm dünyasıydı.

Ruhu isyanla doluyordu. Onun içerde hayat mücadelesi verdiği gerçeği acımasızca vücudunu yakarken kendisi burada hiçbir şey yapmadan boş boş oturuyordu. İsyan etmek, küçüğünün iyi olabilmesi için tüm imkânlarını sunmak istiyordu. Ama buna ihtimal yoktu. Sadece doktorlara güvenmekten başka bir şey yapamıyordu. Korkuyordu, onsuz kalmak istemiyordu.

'Benim yüzümden'

'Benim yüzümden şimdi canıyla savaşıyor'

'Ben olmasaydım bunların hiçbiri olmayacaktı'

'Aşık olduğum için mi bunlar bebeğimin başına geldi'

'Uzak dururum çıkarım hayatından'

'Yeterki o iyi olsun'

'Yalnız bir adam olmaya mahkumum ben'

'Benim sevmeye hakkım yok'

'Her şey benim yüzümden'

Taehyung, kafasını yoongi'nin omuzuna yaslamış, sessizce göz yaşlarını dökerken dalgınca jungkook'u izliyordu. Ne arkadaşlarına çare bulabiliyor, ne de göz yaşlarını durdurabiliyordu. Tüm dünyayı sırtında taşıyordu sanki, öyle bir yük vardı. Çıkış yolu bulamadığı gibi arkadaşının acısını yüreğindeki acıyla izliyordu.

"Yoongi," dedi başını kaldırıp göz yaşlarını silerken. "Ne olur bir şey yap. Ne o-olur-" Hıçkırarak ellerini yüzüne kapattı.

Yoongi, sevgilisini kolları arasına alıp, saçlarına öpücük kondurdu. Sırtını okşarken inanmadığı tanrısına dua ediyordu.